Rüzgar'ın Hayatı

2

Sabah alarm çaldı ve her zamanki gibi söverek uyandım.Yine okuldan sonra uyuşturucu almaya gidicektim.Ne yani mutlu olsaydım?Yataktan kalktım duş alıp babamın beni yazdırdığı o lüks kolejin formalarını giydim.Hizmetçilerden biri '' kahvaltınız hazır Rüzgar bey'' dedi. Sofraya bile bakmadan dışarıya çıktım.Arabama bindim.Evet arabama bindim.Babam bir milyarder olduğu için o pis paralarıyla bana ehliyet almıştı. Herneyse işime yarıyor sonuçta. Bu adam ilk defa bir işe yaradı. 

Okulun bahçesine gelmiştim. Arabamı park ettim.Arabamın içinden doğru dışarıya bir göz gezdirdim.Her tarafta orospu gibi giyinmiş mini etekli , boya küpüne girmiş ve şımarık kızlar vardı. Ah bunları görmeye bile tahammül edemiyorum.Bir de bunlarla evlenmek mi? Hayal bile edemiyorum.

Arabadan indim ve sonra o iğrenç bakışlara mağdur kaldım. Alışmıştım...Hiç aldırış etmeden sınıfa çıktım.Hayret.Bu gün geç kalmamıştım.En arkadaki yerime geçtim ve kafamı sıranın üstüne koyup uyudum.Kapının sesiyle kafamı kaldırdım. Kapıdan bir kız içeriye girdi. Bunu daha önce bu okulda görmemiştim.Diğerlerinden çok değişikti . Bu kız bir başkaydı dostum! Bir kere diğer kızlar gibi boya küpüne  yada ne biliyim saçlarına öyle değişik eziyetler yapmamıştı.İşte aradığım buydu.Hoca kızı tanıttı ve adının Kübra olduğunu duydum.Kübra...Kendi gibi ismi de güzel...

Hoca  "istediğin yere oturabilirsin'' dedi. Oha! Bir tek benim yanım boş ve benim nasıl biri olduğumu bilmiyor...Yanıma gelirken bana iğrenmeyerek bakıyordu.Diğerleri gibi değil...Yanıma otururken burnuma o nefis koku geldi...Hele o okyanus gibi gözlerinin İçinde kayboluyordum sanki...

''Merhaba'' dedi fısıldayarak...O anda bir silkilip kendime geldim.Hafif bir tebessumle ben de ''Merhaba'' dedim.Olamaz! Ben gülümsedim!!!Bana ilk kez böyle birşey oluyor...sonra oda bana gülümseyerek adımı sordu'' Rüzgar'' dedim. ''Memnun oldum'' dedi. ''Bende'' dedim.Memnun olmuş...Tabi daha beni tanımıyor...