Don't Judge A Girl By It's Cover

chapter 2 Heal me

What the heck , umaga na!

Mabilis akong naligo at nag suot ng uniform ko. Wala ng ayos ayos kahit first day of school. Mahaba naman ang blouse ko kaya hindi nila makikita ang mga sugat ko. Medyo mahaba din ang palda ko kaya yung sinuot kong medyas ay abot hanggang tuhod.  Kinuha ko na ang salamin ko at bumaba na para kumain.  Pagkatapos kong kumain sumabay na ako kay dad at nag patatid na sa school. 

Nasa tapat na kami ni dad ng school at sinuot ko na din ang glases ko. Pababa na ako ng nag salita si dad.

Honey. Sabay hawak sa kamay ko. 

Yes dad. And i look at him. 

Please behave. Its your first day in school. Don't do anything ridiculous. Okay . I can see in his eyes na he is really problematic about my studies .

I will try my best dad. Pagkatapos kong sabihin yon binitawan na nyan din ako. 

Pag baba ko hinintay ko muna na umalis si dad. Ng maka layo layo sa sya saka na ako pumasok. 

'Welcome to Mnemosyne Academy'

Sa ilang taong na akong nag aaral dito hindi ko parin pinapakita ang tunay na ako.  They all know that i am a nerd who like book,  study every minutes , don't have a social life,  minding my own business, never talk to anyone unless they will talk to me first of course i will talk to them.  At minsan na papaaway pero may dahilan at yan  ang kinababahala ni dad.  Alam nyang maganda ang grades ko pero ang pakikipag away yung ang ayaw nya.  Sinusubukan kong ipaliwanag pero wala parin. Kaya hindi na ako kaylan man nag paliwanag sa kanila dahil wala din naman akong mapapala.

Nag lalakad na ako ngayon sa hallway ng may humawi sa akin papunta sa gilid. 

Gosh, bakit ba kasi may nag lalakad na basura dito. Sabi ni Nicole. She's my classmate since g-7 hanggang sa mag forth year classmate ko parin sya.  Hindi mo din aakalanin na matalino sya kaya laging nasa class A. I mean it maganda sya,  matalino,  nasa kanya na ang lahat pero masama naman ang ugali. Buti natitiis ko pa ang kaartehan nito sa akin kung hindi wala na syang buhay ngayon. 

Tuloy tuloy lang sila ng barkada nila mag lakad ng dumating ang grupo ng mga lalaki. May mga nag sigawan sa sobrang kilig at tapatalon talon pa.  Yung iba naman nawala na sa sarili sa sobrang pag kakakilig.

Seriously. Sabi ko sa sarili ko.  Para namang hindi nila nakikita yung mga pag mumuka ng mga lalaking to sa buong araw nila. 

Nag ka salubong ang mga grupo nila, huminto sila pareho, nag kawayan tapos lagpas sa isa't isa.  Ganon sila mag batian pero may ibang ibig sabihin pa yon na sila lang ang nakakaalam. Pag katapos batian may ibang sumunod sa boys yung iba naman balik sa normal ang lahat. 

Nag lalakad na ulit ako ng may humarang sa aking lalaki. 

Hi.  Sabay ngiti sa akin at may kasama pang pag kaway. 

What do you want? Inis na sabi ko. 

Ikaw. Taas baba pa nya ng kilay. 

Get lost.  Nilagpasan ko sya pero bigla nya akong hinitak pa balik. Sobrang sakit ng katawan ko kaya napa ngiwi ako sabay tingin sa braso ko. 

What?  Tanong nya sa akin pero hindi ako sumagot.

May sugat ka na naman ba ? Tanong nya ulit. Come on Ash wag ka na nga mag bingi bingihan.  I know you heard me.  So what happen?  Saan ng yari yan?  Ilan?  Hindi ba mabilang? Tuloy tuloy yan tanong sa akin. 

Sya si Blake Mendez. Sya lang ang nakaka alam ng sikreto ko.  Pa uwi na ako non nung makita ako sya na binubugbog kaya tinulungan ko na.  Ang hindi ko inaasahan ay may mga baril pala ang bumubugbog sa kanya kaya wala akong nagawa kung di paputukan ko na din sila,  mga daplis lang naman sa hita ang ginawa ko kaya buhay pa sila hanggang ngayon at sinasabi nila na babalikan kaming dalawa. Sa una naguluhan pa sya kung pano ko nagagawa yon at bakit ako may baril.  Madami syang tanong nasa una ay hindi ko sinasagot.  Pero ng tumagal na at kinukulit parin nya ako sinabi ko na ang lahat.  Namangha sya sa ginagawa ko pero sa dulo ay pinapatigil na nya din ako.  Hindi ako sumagot dahil wala naman syang alam sa nangyari sa nakaraan ko. Simula non hindi na nya ako pinabayaan at hindi na iniwan sa oras ng kaylangan ko ng tulong.  At sya lang din ang masasabi kong aking matalik na kaibigan.