Ben ağlarken Harry odaya elinde poşetlerle girdi.Deli gibi titriyordum.Hemen yanına koşup kolunu tuttum ve ağlamaya başladım.’’Yalvarırım bana bir şey yapmasın!Lütfen beni ondan koru.Burdan gitmeme yardımcı ol.İyi birine—‘’ ‘’Bence kapa çeneni giy hemen şunları.!’’
Yere çöküp ağlamaya devam ettim.’’Bana zarar vermeyeceğinizi söylemiştiniz!!’’ kolumu tutup beni banyoya tıktı ve poşetleri fırlattı.’’GİYİN!’’
Tiksinerek aynadaki görüntüme baktım.Bu ben olamazdım.Şimdi evde olup Rose’la yemek yapmak vardı.Onu özlemiştim.Bu kadar acı çekmezdim.Yaşıtlarım çoktan bekaretini kaybetmişken ben sadece bahçemde çiçeklerimle ilgilenirdim bu yüzdende hiç arkadaşımda yoktu.’’Çık artık!’’ kapı tıklatıldığında Siyah iç çamaşırlarımın üstündeki siyah dantel gecelikle Harry’nin karşısına çıktım.Büyülenmişçesine beni süzüp eliyle kapıyı gösterdi.’’Koridorda soldan ilerle ve başını hiç kaldırma!En sondaki oda!’’ Başımı eğip odadan çıktım ve koridorda çıplak ayaklarımla yavaşça ilerledim.Arkamdan gelen sesle onun ne kadar insafsız olduğunu bir kez daha anladım.’’Sakın ona karşı gelme!İşi bitince de doğru odana zaten sonra seni evine yollayacak!’’
