Hindi makatulog ng gabing iyon si Zoey.
Ito ang unang gabi nila sa malaking bahay na nabili ng parents niya
sa Santa Lucena. May apat na kuwarto ito sa taas na may kanya-kanyang
banyo. Ngunit may isang bakante dahil ang dalawang silid ay para sakanila
ng kapatid niyang si Zoren, at yung isang pinakamalaki ay sa parents nila.
Bukod sa malaking servant's quarter para sa kanilang mga katulong na
kasama nila sa paglipat, ay may may isa pang malaking silid para sa mga
kamag-anak nila na dumadalaw.
Pinatay niya ang air conditioned ng kanyang silid dahil lubhang napakalamig
ng gabing iyon. Naririnig niya ang ihip ng hangin sa labas ng bintana na
sinasabayan ng pagsayaw ng mga sanga ng punong kahoy na malapit sa
kuwarto niya.
Ang mga magulang lang naman niya ang nagpupumilit na manirahan sa
napakaestrangherong lugar na iyon. Nakasanayan na niyang mamuhay
sa lungsod ng Maynila. Ngayon ay kailangan niyang mag adjust. Sa Maynila,
alas-dose na ng hating gabi ay napakarami pang tao sa labas. Dito naman
ay alas siyete palang ng gabi ay wala na silang makitang kahit na aninong
naglalakad sa labas. Nakakainip, walang telepono, walang cable, hindi niya
rin magamit ang broadband ng laptop niya dahil mahina ang signal ganun
din ang cellphone niya, minsan nagkakaroon ito ng signal kaso karamihan
ay halos wala.
O baka naman talagang walang tao sa lugar na ito? Naisip itanong ni
Zoey sa sarili.
Mula kasi kanina nang dumating sila ay wala siyang nakita na kahit anino
ng sinumang naninirahan sa lugar na iyon. Naglalakihang ang bahay
ng mga bago nilang kapitbahay ngunit tila wala namang tao. Ngunit ang
pinakamalaki na tila kaharian na yata ay iyung nasa mismong nasa tapat ng
bahay nila kung bakit nga ba ginusto nilang manirahan sa ganitong klasing lugar?
Ang wierd talaga ng lugar na ito napaka mysteryoso. Nilisan ni Zoey ang kama
niya nang makadama siya ng gutom. kakaunti lang kasi kinain niya kanina. Alas
diyes palang ng gabi ng tumingin siya sa kanyang wristwatch. Sa Maynila ganitong
oras ay nagkukuwentuhan palang sila ng mga kaibigan niya sa labas. Habang si
Zoren naman ay kasama mga barkada niya sa disco. sigurado ngayon ay tiyak niyang
hindi rin iyon makatulog sa kanyang kuwarto.
Bukod sa suot niyang puti na pantulog ay nagsuot pa siya ng makapal na jacket para
mabawasan ang ginaw na nanunuot sa balat niya. Eksaktong papalabas na siya sa
kanyang silid nang....!?
Biglang!
may narinig siyang malakas na ingay na nagmumula sa labas ng bintana.
Muntik na siyang mapalundag sa pagkagulat.
Unti-unti niyang inihakbang ang kanyang paa papalapit
sa bintana upang suriin ang ingay na iyon.
Dahil sa salamin ng bintana, madali niyang nakita ang sanga ng punongkahoy
na humahampas sa may bintana na siyang lumilikha ng ingay.
Kaya medyo napanatag ang kanyang kalooban.
Papabalik na siya sa pinto nang mapagawi ang mga mata niya sa kalye sa harap ng bahay nila.
Isang anino ang nkatayo sa gitna niyon at waring nakatingin rin sa kanya.
Madali niyang nahulaan na lalaki ang nakatayo sa kalye dahil sa imahe ng anino nito
matangkad na parang my suot na mahabang coat.....
Na tanong niya sa saril,
kong ano nga bang dahilan at nasa gitna ng kalye at mag isa
ng ganoong oras ng gabi , na tila wala namang balak
umalis sa kanyang kinatatayuan.
"hays napa ka mysteryoso naman anong meron at ngaun lang
mag papakita ang tulad niyang taga dito ng ganitong oras...
Sa loob-loob niya ay natatakot na siya, kakamadaling
umakyat sa hagdanan ng hindi niya namalayan na
brggggg%#*@.....!
ouch!... si Zoren pala ang nakabanggaan niya...
ano ba?!.. anong tintignan mo at hindi ka naka tingin sa
dinadaan mo?
Tila hindi niya narinig ang sinabe ng kapatid kaya
napatingala lang to na parang lumilipad parin ang isip..
kapag kuwan, si Zoren nalang ang umiwas.
"Ewan ko sayo nahawaan na ata ng kawerdohan dito sa lugar na to haha...!
BINABASA MO ANG
"Mysterious Dream Guy"
Mystery / Thriller"There's no such thing is Forever" A silent Vampire will live forever "This story its about Heart of Darkness" I hope you enjoy <3 ^__^ LEAVE A COMMENT PLEASE..............................if you still want to continue this story..so that i can fi...