The Tanangco Boys Series 3: Rio Vanni Cruz

CHAPTER THREE

MAHIGIT isang linggo na magmula nang magsimula si Madi bilang Assistant Chef ni Vanni. So far, okay naman ka-trabaho ang huli. Taliwas sa inaasahan niya na magbabangayan sila o kaya ay hindi magkakasundo. Sa sandaling panahon na nakasama niya ito ay naging palagay na ang loob niya dito. Tama ang mga narinig niya tungkol sa binata. Mabait ito at palabiro. Maging sa mga empleyado nito ay parang kaibigan ang turing nito sa mga ito.

Pero kahit ganoon ay naroon pa rin ang respeto ng mga ito kay Vanni.

Kaya hindi na rin siya nagtaka nang agad niyang makalimutan ang planong pagganti nito. Marahil nga ay hindi rin nito ginusto ang mga nangyari.

Bumuntong-hininga siya. Napapansin niya nitong mga nakaraang araw na masyado na niyang napupuri ang lalaking iyon.

Makahanap nga ng pangit sa taong 'yun...

Naputol ang pag-iisip niya nang biglang tumabi sa kinauupuan niyang wood bench si Allie at Panyang. Nandoon sila sa harap ng tindahan ni Olay.

"Mads, tahimik ka na naman." Ani Panyang.

Hindi pa rin siya umimik. Mahirap nang magsalita. Lately kasi ay lagi na lang siyang tinutudyo ng mga ito kay Vanni.

"Napipi ka na?" si Allie.

Umiling siya. "Hindi. Tinatamad lang ako magsalita." Sagot naman niya.

"Baliw!" ani Panyang.

Ngumisi lang siya dito. Sa buong durasyon ng pagtira niya doon sa Tanangco. Natutunan na rin niyang sumakay sa mga biro at kabaliwan ng mga tao doon. Pero sa kabuuan, masaya siya sa lugar na iyon.

Baka naman kaya ka masaya dito ay dahil kay Vanni... panunukso pa ng puso niya.

"Hindi ah!" malakas niyang sagot. Na ikinagulat ng dalawa niyang kasama. Tiningnan siya ng mga ito na kapwa nakakunot ang noo.

"Malala ka na, girl?" natatawang tanong ni Allie. "Ang lakas makahawa ni Panyang, ano?"

"Hoy! Huwag kang maingay diyan. Isusumbong kita kay Darrel." sagot naman ni Panyang. Tapos ay siya na ulit ang binalingan.

"Ano? Nanliligaw na ba si Vanni sa'yo?" pang-uusisa nito sa kanya.

"Hindi ah! Bakit naman niya ako liligawan? Boss ko lang siya. Huwag ninyong bigyan ng ibang kahulugan 'yon." Paliwanag niya.

Tumango-tango ang dalawa. "Okay. Sabi mo eh. Kaya lang naman namin natanong kasi dahil itong si Vanni ay parang ikaw lang." sabi ni Allie.

"Anong ibig mong sabihin?" curious niyang tanong.

"Palaging tulala. Kaya we assume na nagkakaligawan na nga kayo."

"Mga sira! Hindi no. Trabaho lang talaga ang meron kami." Paglilinaw niya. Pero sa bandang sulok ng puso niya ay naroon ang tila isang hindi pamilyar na damdamin sa kanya. Bakit ba may kung anong pag-asa ang naroon na sana'y ligawan nga siya nito? "Kung anu-ano ang ang pinag-iisip ninyo." Dagdag pa niya saka binaling ang tingin sa nananahimik na puno ng mangga.

"Ang mabuti pa, kumuha na lang tayo ng mangga." Sabi niya sabay tayo. "Aakyat ako ng puno."

"Ha? Teka lang, baka mahulog ka pa. Huwag na!" pigil sa kanya ng dalawa.

Hindi niya pinansin ang sinasabi ng mga ito. Ilang araw na rin siyang tinatakam ng manggang iyon. Mabuti na lamang at nakasuot siya nang maong na shorts nang araw na iyon at simpleng blouse. Lumapit siya sa puno saka hinubad ang suot na tsinelas. At dahil laking probinsiya. Sisiw lang sa kanya ang pag-akyat ng ganitong puno. Pero hindi na niya maalala kung kailan nga ba siya huling umakyat ng puno. Napangiti siya. Siya nga pala ang pinaka-magaling na umakyat ng puno sa kinalakihan niyang lugar sa Masbate. Kaya kahit wala na siyang praktis. Kaya niya iyon.