1Bolüm

92 12 4
                                    

Yaz tatili bitmişti. 10 sınıfa gidecektim. Annemle babam ayrıldıktan sonra amcamlarda kalmaya başlamistim.inanınki amcamlarda olmasaydı napardim bilmiyorum. 2 saatin ardından istambula gelmistim.
-hoşgeldin kızım nasılsın iyimisn?
-teşekürler amca iyiyim sen nasılsın
-sağol yavrum bende iyiyim
Arabayla eve doğru giderken havadan sudan biraz sohbet ettik. Amcamı çok seviyordum. Annemle babam ayrıldığı zaman bana yardim etmisti. Amcamla konuşurken zamanin nasıl aktığını bilmiyordum ki eve gelmistik. Evleri çok güzeldi. Yengeme sarıldıktan sonra odama geçip dolabımı düzenleyip, duşa girdim. Gerçekten odami ozlemiştim. Burası benim tek sırdaş evim gibi bir yerdir odam. Aksam yemeğini yerken yaz tatilini yengemle amcama anlatmaya başlamıştim. Annemle babam bir kadın yüzünden ayrılmışlardı. Annemle babam severek evlenmemislerdi. Ayrilmdan öncede birbirlerini sevniyorlardi. Babam cumartesi akşamı eve gelmemişti, aradığımız da kadın sesi telefona gelmişti bian sekreteri sanmistik ama öyle değildi babam annemi aldatiyordu. O günden beri babamdan nefret ediyordum.Amcamla yengem iyi ki varlar. Odama cikmistim,yatıp uyudum. Sabah alarm sesiyle kalkmistim. Kahvlatimi yapıp,dislerimede fircalayip, üstüme, siyah pantolon, siyah tişört ve kot ceket giyip okula gitmistim. Okulun adi Feyza kolejiydi. Okulun görüntusu muhteşem otesiydi. Ders başlamış olmaliydi. Okuldan içeri girdiğimde içimi korku almıştı. Çünkü okul çok sessizdi ve beni tedirgin etmisti. Sınıfımi bulmak için müdürün yanina gitmistim.
-merhaba
-merhaba
-geç otur! Demişti ve oturmustum.
-adın soyadin
-Defne cinaroglu dedim.
-tamam sınıfın 10/A dedi
-sagolun diyerek odadan çıktım.
Sinifimi  aramaya baslamistim. Bu okulda sınıf bulmak bile güclüktü. Sonunda sinifimi buldum. Kapıyı tıklayarak içeri girdim. Herkes bana tuhaf tuhaf bakıyordu. Bende onlara bakiyordum. Acaba çalışabilecek miydim? Sınıf eski okulum gibi kalabalık değildi. 20_25 kişi vardı. Hoca kendini tanıt ve bos bir yere geç dedi. Defne çınar oğlu izmirliyim, istanbulda yaşıyorum dedim. Ve bitane çocuğun yani boştu.
- geçebilir miyim? Cevap vermedi. Tekrar seslendim.
-gormuyormusun bos gecsene
-tmm dedim ve geçtim. Niye ters karşılamıştı ki. İçimden bir ses bu cocuktan uzak dur diyordu. Defterimi alıp hocanın tahtaya yazdıklarını defterime geçirdim. Zil çalmıştı. Herkes yanima geldi ve benle tanışmak istediklerini soyledi. Hepsiyle teker teker tanıştım. Bilmem iyi birilerine benziyorlardı. Yanimdaki çocuğa adın ne dedim? Cevap vermedi birkaç kere daha sordum Güney diye söyledi. Çocuk çok yakisikliydi.

OYLAMAYİ UNUTMAYİN

Siyah Kadar Yanlız Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin