Since That Once

Prologue

P R O L O G U E

February 14. The most painful day of my life. Nakakatuwa man na isipin na wow. Valentines day? Malungkot ka? Wag ako ang sisihin niyo. Blame destiny. Destiny's the one who is responsible for this. But what if destiny doesn't have anything to do with my faith? May point din naman ang konsensya ko. Ako ang kumikilos at hindi si destiny. I am the who's making decisions for myslef. But I couldn't help myself but to blame destiny.

Why does destiny seems to be playful? At isa pa, sa dinamidami ng mabibiktima sa mundo, kami pa ng best friend ko? Pwede naman yung mga taong makasalanan ang paglaruan niya. Bakit ako pang babaeng inosente na walang ginawa kundi ang magaral para umunlad ang biniktima niya? What did I do para ma-experience ko ang bagay na ito?

Valentines day. Masaya sana kung nandito ko. Masaya sa na kung.....

Tayo na.

Pero hindi eh. Urgh. I am blaming destiny again. The fck destiny? Di mo ba talaga lulubayan ang isip ko? Di mo ba ako bibigyan ng kapayapaan na tanging hhinihiling ko? I want peace. Oh, let me rephrase that. I am so desperate to have peace. Pero gaya nga ng sabi nila, mapaglaro ang tadhana. And yeah, napaglaruan na naman kami.

It's been two effin years pero di parin ako makamove on. Grade ten na ako. Magsi-senior high na ako pero siya parin ang lalaking laging naiisip at nilalaman ng isip ko. Second year pa lang, nahulog na ako. Sa best friend ko pa. Sa bestfriend kong alam ko na hindi masusuklian ang aking pagmamahal.

May mga booths ngayon sa school at grabe ang dagsa ng mga tao at outsider sa marriage booth. Sa bentahan nga lang ng chocolate na heart shaped, sa tindahan ng flowers, grabe ang dami ng tao, isipin mo na lang sa booth na iyon.

Naglalakad lang ako at iniisip parin kung ano kaya ang nangyayari at ginagawa namin ngayon if he's still here. Magbest friend parin kaya kami or.....

Kami na kaya ngayon kung hindi nangyari yung dati?

I sighed again. Hayss. Hindi ko na mabilang kung ilang beses na akong napabuntong hininga ngayon. At isa pa. Kasali ako sa singing contest ngayon. Buwiset na school to eh. And daming kaekekan.

"Gladice! Dalian mo na at pumunta ka na sa venue ng contest mo!" Sigaw sa akin nang best friend kong si Dianne. Siya ang nagiisang babaeng kinaibigan ako sa school. "Naghihintay na ang coach mo doon. She can't wait to see her own student singing in front of everyone." She smiled widely at me. "I am so proud of you best!" She hugged me tightly.

"Maraming salamat sa support best ha?"

"Ikaw pa! Kaya nga best friends tayo diba?"

Hulog talaga ng langit si Dianne. Siya lang ang naglakas loob na makipagkaibigan sa akin. Other girls is still envious of me because I have been a best friend of a campus heartthrob of our university. Notice the past tense? If you have noticed it, yes. He's my past best friend. If only I can turn back time, baka kami na ngayon.

~*~

After three minutes, nakapunta na ako sa venue. My coach gived me a good luck hug, but what she whispered keeps on bothering me.

"I know you are still into him. I know your song's topic is all about your past with him. But, don't overflow your emotions later. It may distract you. Good luck." She said and then left.

Nagising ako sa pagmumuni ko ng sinabi na ng host na umpisahan na ang paghahanda. Bigla akong tumungo at nagsimula ng magpractice ng aking kakantahin. After a minute, narealize ko kung ano ang topic ng song. A topic that tells a fact and a real scenario. And the topic is all about a friend zoned person....

Just like me.

Natapos na ang isang oras ng hindi ko namamalayan dahil sa pagiisip. Isa-isa ng tinatawag ang contestants para i-perform ang mga songs nila. Pero ako, isa lang ang nararamdaman ko. Kaba.

Natapos na silang lahat at ako ang panghuli. Nakakapressure pala pag dulo kang tinawag nuh?

Dianne and Ma'am Gutierrez gave me a good luck smile. Unti unti na akong lumabas sa backstage at tumapak sa entablado. Ang tahimik kaya lalo akong kinabahan.

"I'm gonna sing 'Simula Palang Nung Una' by Patch Quiwa." I can hear loud 'awws' and other reactions from the crowd as they heard the song that I am going to sing. Even for me, this song hurts a big part of me. It hurts me big time. Pagkatahimik, sinimulan ko nang kumanta.

~Simula palang nung una hindi na maintindihan nararamdaman
Naging magkaibigan ngunit di umabot ng magka-ibigan
Tanggap ko yun nuon, kampante na ganun nalang
Sapat na na kasama kita kahit hanggang dun nalang~

~Hindi nalang ako lalapit
'Di nalang titingin
Para hindi na rin mahulog pa
Sayo'ng mga mata~

~Siguro nga napamahal na ko sayo, oo
Di naman inaasahan
Di naman sinasadya
Pero alam ko rin naman
Hanggang dito nalang
Lilimutin ang damdamin
Isisigaw nalang sa hangin
Mahal kita... ~

~Sinubukan ko naman na pigilang ang nararamdaman
Kahit mahirap lumayo at umiwas sayo
Pano ba naman
Isang ngiti, isang tingin, kahit boses mo na ring nakakatunaw
'Wag nang pansinin
Delikado na, delikado na~

Hirap paring hindi lumapit di maiwasang tumingin
Mukha yatang ako'y nahulog na
Sayo'ng mga mata

~Siguro nga napamahal na ko sayo, oo
Di naman inaasahan
Di naman sinasadya
Pero alam ko rin naman
Hanggang dito nalang
Lilimutin ang damdamin
Isisigaw nalang sa hangin
Mahal kita... ~

~Nakatingin mula sa malayo
Tanggap ko nga ba 'to?
Sapat na nga ba 'to? ~

~Pero ikaw na ang lumapit
Nasa akin ang tingin
Hinawakan ang aking kamay
At sabay sabing~

~Siguro nga napamahal na ko sayo, oo
Di naman inaasahan
Di naman sinasadya
Sinubukan ko naman
Na pigilan nalang
Pero ikaw ang gusto ko
Isisigaw ko sa mundo
Mahal kita... ~

~Simula pa nung una.... ~

I can hear the loud applause from the crowd in front of me. And just like the song, It describe my situation. Siguro nga napamahal na ako sa kanya.

Di naman inaasahan at sinasadya pero nahulog parin ako. I took the risk of falling in love for my best friend.

Naging magkaibigan kami, pero di umabot sa magka-ibigan. Pero umasa parin ako.

Simula pa lang nung una, nahulog na ako sa'yo. Simula pa lang nung una.

Pero yung dulo noong kanta? Sana nga ganoon na lang ang nangyari. Pero that's life.

Nagpalinga-linga ako sa buong court at may nakita akong lalaking nakatitig sa akin. Hindi ako puwedeng magkamali...

Blaze?

That's how our story goes...

"Once upon a time, there was a girl who had been totally in love with a guy. A guy who stands as her best friend. After one day, she just woke up and her heart has already fallen for him. She realized what she feels towards her best friend since that once. That once when he unintentionally tore her apart. Since that once, she treats being in love as a chaos. Everything had started Since That Once..."

~*~