İçeri girince karşımda göz alıcı sandalyede oturan 30'lu yaşlarda siyah takım elbiseli yakışıklı bir adam gördüm.Karşıma bir adam geçti:
-Merhaba
-Merhaba iş görüşmesi için gelmiştim.
-Buyurun,oturun.
Eliyle bir sandalye gösterdi.Takım elbiseli adam konuşmaya başladı:
-Hoşgeldin.Ben bu holdingin sahibiyim.Normalde alınacak işçilere ben bakmam ama çok titiz ve seçiciyimdir.O yüzden zaman kaybetmeden kendini tanıt!
Karşımdaki adam kaba bir şekilde konuşunca hemen yüzüm asık bir şekilde kendimi anlatmaya başladım:
-Ben sadece bir dil biliyorum o da Türkçe,bundan önce birçok iş görüşmesine başvurdum fakat maalesef kabul edilmedi.Bu işe gerçekten ihtiyacım var.
-Ne mezunusun?
-Ben üniversite okumadım.
-Ne yani bu şekilde işe alınmayı mı bekliyorsun!!Çık dışarı.
İster istemez bu kaba tavır karşısında biraz üzüldüm Ve sinirlendim.Ayağa kalktım ve kapıya doğru yöneldim.
Bir ümit dedim ve tekrar o adama dönüp:
-Zamanınızı ayırdığınız için sağolun fakat bir kere daha düşünseniz.Tamam,bu işte başarılı olmak için eğitimli birisi arıyorsunuz fakat belki herşey bu değildir.Siz zenginsiniz bilmezsiniz,ben anne ve babamı kaybettim.Yetimhanede yetiştim.Bununla beraber 49 iş görüşmesinde başarısız oldum.Ve bir zamandan sonra tüm umudumu kaybettim.Veya boşverin bu kadar dinlemeniz bile benim için minnet kaynağı sağolun.Bu işte size Başarılar..!
İster istemez gözümden bir yaş süzüldü.Kapıyı açtım Ve sağ ayağımı atar atmaz:
-Dur,deneyelim biraz seni!
Sanırım yanlış duydum diye düşündüm ve arkamı döndüm.Holdingin müdürü bana doğru bakarak:
-Adın nedir?
-Ceren
-Tamam Ceren biraz deneyelim ama başaramazsan kovulursun.
Bir anda ilk defa mutlu olduğumu hissettim.İlk defa bu adam sayesinde mutlu olduğumu..
-Be..be..ben çok teşekkür ederim.Emin olun başaracağım!Teşekkürler.
-Yarın 9'da başla.
-Peki.Tekrar teşekkürler.!
Holdingten çıktım ve derin bir nefes aldım.Sonra arkama dönüp o kocaman yazıyı okudum.
"EKERLER HOLDİNG"
Ama bir anda aklıma bir şey takıldı.Bu adam beni kaba bir şekilde kovmuştu.Neden o sözlerden Sonra beni bir anda işe aldı.Acaba onun da mı ailesi Yok bu yüzden mi?
Ve ben ilk defa o adam sayesinde mutluluğa inanmamama rağmen onu hissettim.Bari adını öğrenseydim.
Her neyse önemli olan işe alınmam,dedim ve eve doğru yola çıktım.
