The Moment I Knew
Sa palagay ko'y tama na. Nakapagdesisiyon na ako.
Nandito kami sa bar ni Selena. Kaso mamaya pa raw ang dating niya at traffic kaya minabuti ko na siyang kausapin. It's been a week. Buti may time na siya ngayon. So it goes.
"Ricci, let's break up."
"What?! Is this some kind of joke? Cut it out NOW. It's not funny."
"No, I've made up my mind already."
"Pero bakit Yori?"
"Want to know why?"
Tumango lang siya. May lumapit sa aming staff ng bar.
"Ms. Yori, okay na raw po yung stage." Sabi niya.
"Sige. Pupunta nalang ako doon. Thanks." Sabi ko at umalis na siya. Lumingon ako kay Ricci. "Sige, pakinggan mo mabuti." Iniwan ko siya sa table namin ng naguguluhan at nagpunta na ako sa stage. Nasa tapat naman ng stage ang table kung nasaan siya kaya kita niya ako at kita ko siya. Pinlano ko na ito 2 days before. Sinabi ko kay Selene ang balak ko at sumang ayon naman siya. Every night, may band na tumutugtog dito sa bar. Sinabihan ko sila about sa kakantahin ko upang makapagready sila.
Umakyat na ako sa stage at umupo sa stool. Tsaka ko sinabi sa mga tutugtog na okay na.
Huminga ako ng maluwag. Inalala ko ang lahat lahat ng nangyari.
You should've been there,
Should've burst through the door,
With that 'baby I'm right here' smile,
And it would've felt like,
A million little shining stars had just aligned,
And I would've been so happy.
Umasa ako. Hinintay kita. Umaasa akong masaya ako sa araw na iyon. Umasa akong pagdating mo eh may mga sparks sa paligid mo pagkakita ko sa iyo. Iyong tipo bang mag-slow motion ang lahat at ikaw lang ang aking nakikita.
Christmas lights glisten,
I've got my eye on the door,
Just waiting for you to walk in,
6pm na. Nagsisidatingan na rin ang mga bisita. Nandito na ang mga kaibigan natin. Nandito na rin pareho ang ating mga magulang. Nasa may salas ako hinihintay ka. Sila ay nasa function room nagsisimula nang magkasiyahan.
But the time is ticking,
People ask me how I've been
Pinuntahan na ako nila Selena, parents ko at parents mo. Tinatanong kung okay lang daw ba ako. Tumango lang ako at bakas sa kanila ang pag aalala. Kaya naman sinamahan na ako ni Selena at nang mga kaibigan natin sa living room at nagdala na rin ng pagkain para sa aming dalawa. Parents ko naman ang nagpaliwanag kung sa ibang bisita kung anong nangyayari at mukhang naiintindihan naman nila.
As I comb back through my memory,
How you said you'd be here,
You said you'd be here.
Sinabi mo sa akin kahapon na pupunta ka.
"Hello?"
"Hello Yori? Makakapunta ako bukas, huwag kang mag alala."
"Aasa ako ah. Hahaha."
"Oo promise, pupunta ako. Sige, bye na."
"Sige. I love—"
Biglang naputol ang tawag. Alam ko naman na masyado kang busy sa trabaho. Pero 5 months na simula nang naging ganito tayo. Hindi naman tayo ganito noon ah. Anong nangyari?
And it was like slow motion,
Standing there in my party dress,
In red lipstick,
With no one to impress,
And they're all laughing,
As I'm looking around the room,
But there's one thing missing,
And that was the moment I knew.
And the hours pass by,
Now I just wanna be alone,
But your close friends always seem to know
When there's something really wrong,
9pm
Ang dami na nilang napagkwentuhan, napagtawanan at nabalikan at heto pa rin ako naghihintay ako sa iyo. Sabi ko sa sarili ko hindi ako iiyak. Ayoko dahil ayoko masira ang mood. Ayokong mag alala pa sila sa akin. Pero hindi ko kinaya.
