+ Baba, hayır ! Şimdi olmaz, olamaz ! Hemen gidemezsin, yapamazsın bunu bize ! Lütfen burada kal !
- Üzgünüm kızım, vakit geldi. Bunu ben kararlaştırmadım. Kendine iyi bak. Gözlerini kapat ve kendini özgürlüğe bırak.
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
Kalktığımda çoktan sabah olmuş, güneş perdenin arkasından parlıyordu. Terlediğim, yüzümdeki su taneciklerinden belli oluyordu. Yavaşça kafamı sağ tarafa döndürdüm ki...
Olamaz, okula geç kaldım.
Hızlı bir şekilde giyindim. Kahvaltı etmeden çıktım ve okulun yolunu aldım. Bir taraftan da dün olanları düşünüyordum. Doktor, babama sadece 2 ay yaşam süresi biçmişti. 2 ay boyunca moralini yüksek tutmalı, onun için ne gerekiyorsa yapmalıydım. Ne gerekiyorsa yapmak demişken, onların ilaçlarını eczaneden almam gerekiyor.
Defterimden küçük bir not defteri çıkarıp ''Yapılacaklar'' listesi oluşturmaya başladım.
Annemin ve babamın ilaçları eczaneden alınacak.
Babamın en sevdiği yemekten yapılacak.
Ailecek bir yere gitmek için plan yapılacak.
Jorge'nin kim olduğu araştırılacak.
Bir dakika ! Jorge bizim okulda okuyordu değil mi ? Yani, okulda birkaç defa görmüştüm. İşim sandığımdan daha da kolay olacak.
Defteri çantama geri koyduktan sonra hızlı adımlarla okula vardım. Merdivenleri çıkarken nefesim kesildi. Sınıf en üst katta olduğu için... Neden asansör yapmadılar ki şu okula ?!
Sınıfın kapısını çalıp içeri girerken öğretmenin çoktan derse başlamış olduğunu fark ettim. Sırama oturdum ve kendi düşüncelerime doğru bir yelken açtım.
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
- Hey, uyansana. Sana diyorum. Tüm gününü böyle geçiremezsin küçük hanım !
Gözlerimi açtığımda bir öğretmenin bana baktığını gördüm. Hızla yerimde doğruldum.
+ Ç-çok üzgünüm. B-ben uykumu iyi alamamıştım da. Bir daha olmayacağına emin olabilirsiniz.
Öğretmen kızgın bir yüz ifadesiyle sınıftan ayrıldı. Bu öğretmenleri anlayamıyorum. İnsan biraz düşünceli ve saygılı olur.
Kafamı tekrardan sıraya koydum ve düşünmeye başladım. Acaba bir işte çalışsam nasıl olur ? Hem ev ihtiyaçlarını da ben karşılarım. Böylece aileme destek olurum. Ben diğer insanlar gibi değilim. En azından okulumdaki baba parası yiyen türlerden. Kendi emeğimle yaptığım işi sever, kendi hakkımla kazandığım parayı harcamak isterim. Evet, karar verdim.
İşe başlıyorum.
-Okul Çıkışı-
Yoldaki bir marketten gazete aldım ve bir parkta oturup iş ilanlarına göz attım.
+ Olmaz... Olmaz... Kesinlikle olmaz... Belki olabilir... Hayır... Evet ! İşte buldum!
Bulduğum iş ilanının altındaki numarayı aradım. Ama maalesef aradıkları kişiye uygun değilmişim. Hayal kırıklığına uğrayarak kafamı yukarı kaldırdım ve derin bir nefes aldım. Anlaşılan bu iş zor olacak.
- Martina.
+Jorge ! Burada ne arıyorsun ?
- Köpeğimi veterinere götürüyordum. Aşı zamanı gelmişti de.
