"Jungkook, beni ne diye dışarıya çıkartıyorsun?"
Taehyung mızmızlanarak, Jungkook'a döndü. Jungkook gözlerini devirdi ve Taehyung'u çevirdi. İttirirken konuştu.
"Görmeni istediğim bir yer var. Orada dertleşeceğiz. Azıcıkta Yoongi'nin dedikodusunu yaparız."
Taehyung alt dudağını büzdü ve Jungkook'a yapıştı. Jungkook derin bir nefes verdi. Taehyung'un ise çenesi titriyordu.
Taehyung bebek gibi ağlamaya başladı. Sanki sevgilisinden ayrılmıştı. Gözyaşlarını durduramıyor, attığı her adımda özlemle doluyordu. Attığı her adımda, Jimin geliyordu aklına.
Jungkook yavaşça Taehyung'tan ayrıldı ve azarladı kızgın çıkan bir sesle.
"Gerizekalı! Gözlerin kan çanağına dönmüş. Her gece nasıl ağlayabiliyorsun ya? Tam 1 ay oldu, 1 ay!"
Taehyung daha çok ağlamaya başladı. Fakat yüzüne rüzgar vurdukça, gözlerine bir bıçak ağrısı giriyordu sanki. Gözlerinin etrafı aşınmıştı ve dehşet acıyordu.
Jungkook, Taehyung'un çökmüş halini görünce duraksadı. Arkadaşının her gün çöken çehresine baktı. Jungkook da üzülüyordu Taehyung'un bu haline. Yemek bile yemeyi kesmişti. Yaklaşık yedi kilo vermişti bir ayda. Hiçbir şey yapmak istemiyordu. Yerinden kıpırdamakta istemiyordu. İşten de ayrılmıştı.
Jungkook üzgünce nefes verdi ve Taehyung'un omuzlarını tuttu. Destek verircesine sıktı. Taehyung'u kendine gelmesi için hafifçe sarstı ve şakacı bir ses tonuyla ortamı neşelendirmeye çalıştı.
"Dedikodu yapacağız işte! Sana başka bir şey iyi gelemez!"
Taehyung gözyaşlarını sildi ve kafasını salladı.
"Bana Jimin'i getir Jungkook."
Jungkook dıştan üzgün dursa da, içinden resmen şeytan bakışları atıyordu. Çaktırmamakta oldukça iyiydi. Ama şu an çok mutluydu.
Jungkook bir şey demedi ve hiç kimsenin görmediği bir yere soktu Taehyung'u. Taehyung şaşkınlıkla etrafına bakmaya başladı.
Taehyung arkasını döndü.
"Burası da neresi?"
Jungkook Taehyung'un kafasına vurdu ve gözlerini devirdi. Taehyung'u ittirmeye devam etti.
Jimin oturduğu bankta toplandı. Karşısındaki nehre bakmaya devam etti.
Hoseok hocayı ikna edebilmişti ve Jimin sonunda Kore'ye geri dönebilmişti.
Kafeye gitmek istiyordu fakat bunun için cesareti yoktu. O kadar korkuyordu ki.
Jimin Taehyung'u çok seviyordu. O kadar çok seviyordu ki, onu görmese bile özlüyordu. O verdiği tatlı hediyeleri, attığı tatlı mesajları özlüyordu.
Eski hallerini çok özlüyordu.
Fakat kalbini ağrıtıyordu.
Taehyung'dan isteyerek gitmemişti. Ama ondan uzak kalmakta istiyordu çünkü onu görememek onu binbir parçaya ayırıyordu.
Fakat Roma'ya gittiğinden beri kusuyordu ve ayağa kalkamıyordu. Onun adını çaresizce sayıklıyor, suçluluk çukurunda yatıyordu. Taehyung'un her akıttığı gözyaşı ise onun üzerine atılan topraktı.
