Ankara da sıcak bir akşamdı.O zamanlar liseye yeni başlayacak olmanın heyecanı sarmıştı her yerimi. Üniversite hayalleri,arkadaşlıklar,dostluklar,en en önemlisi aşklar. Çocukça hayallerdi belki ama güzel hayallerdi bee..
O zamanlar aşka aşıktım,HAYRANDIM hatta. Filmlerde dizilerde izlediğim aşklar beni de bulur sandığım zamanlar. Nereden bilebilirdim ki ilk aşk acımı lisede yaşayacağımı. Şuan o zamanlara gitmek isterdim kalbimin kırılmadığı ve en önemlisi her yenilgiden sonra tekrar aşkı bulabileceğime sonsuz inancım. Şimdi soracak olursanız ne aşka ne insanlara ne de kalbime güvenim ve inancım kalmadı artık. Ne çok ağır şeyler yaşadım ne de aldatıldım belki ama çok insan girdi kalbime ve girdikleri gibi paramparça edip çıktılar. Düşünsenize hep bir inançla kalbinizi kandırıyorsunuz o da size inanıyor sonra bir bakıyorsun o inanan kalp paramparça. Hem kalp kaç kere dayanabilir? İnsan buna kaç kere dayanabilir? Aslında insanlara çok zor gelen şeyler var.Sevmek, değer vermek,kıyamamak,sırf o mutlu olsun diye kendinden taviz vermek,fedakarlıklar,hatta sırf mutluluğumuz bozulmasın diye üstünü örttüğün kırgınlıkların.Bence bu ne salaklık ne aptallık bu sevgi açlığı özveri asıl zenginlik bu işte. Gelelim ilk acıma ; seni lk gördüğümde ne farkettim biliyormusun kalbimin nerde olduğunu normalden ne kadar hızlı atabileceğini ve dedim ki aşk galiba böyle birşey. Ne kadar acı çekmiş olsam da ne kadar üzülmüş,kırılmış olsam da bana ilk aşk deneyimimi bu kadar güzel yaşattığın için çok teşekkür ederim. Bakışlarla nasıl sevilebilir bana onu öğrettin. Küçücük bir hediye olsa bile sevdiğin verince ne kadar mutlu olunabileceğini öğrettin. Çocuklar gibi nasıl eğlenebileceğini hatta çocuk kalmanın ne kadar güzel olabileceğini öğrettin. Kavga ederken kaybetmekten korktuğun için sesin titrer ya hani bana bunun utanılacak bir şey olmadığını öğrettin ve ilk kavgamızda saçlarımı okşayıp gözlerle nasıl özür dilenir onu öğrettin. Şimdi bana bu kadar şey öğretmişken en güzel öğrettiğin şey aşkın ellerimden kayıp gitmesi oldu. Ama yine de teşekkürler sevgili ilk kalp sancım...
Zaten ben ne yaşadıysam ilk sende yaşadım senden sonrası hep bir eksiklik hep bir yalan hep bir oturtamamışlık hep bir güvensizlik. Şimdi ise toparlanmakta çok zorlanıyorum. Yeni biri girmişti hayatıma ve kalbimin kırıklarıyla ona hoşgeldin dedim. Çünkü bu adam seni güzel sever biraz sabret dedi kalbim. SABRETTİM. Ama ne yaparsan yap gitmek isteyen çekip gidiyor. Hatta kalp kırıklıklarını,yaşattığı mutluluğu , kurdurduğu hayalleri,yaşadığınız güzel anılara bakmadan çekip gidiyor. Ama nolur sen gitmesen olur mu? dediğin halde gidiyor sımsıkı sarılmak hayatının diğer yarısını onunla geçirmek istediğini bile bile gidiyor. Zorla da tutulmaz ki bir insan. Ama inanın benim hatam. O sandım diğer yarım sevdim önemsedim hatta kendimden çok önemsedim,değer verdim. Belki de baş tacı ettim. Sevmemin ayarı yok ki benim ya çok seviyorum ya da çook ........
