#Danielle
'Shit..' denk ik bij mezelf. Daar heb je dat meisje weer. Ik probeer Marloes haar hand vast te pakken zodat ze haar niet aanvliegt, maar het is al te laat. Voordat ik haar hand kon pakken rende ze al naar het meisje. ''Marloes , rustig! Kom hier. Maak het niet erger zusje..'' ''Mond dicht Danielle, niemand doet jou pijn''roept ze. ''Waarom doe je zo dom tegen me zusje? Je gaat nu je excusses aanbieden, en terugnemen wat je hebt gezegt.'' ''Oh en dat bepaal jij? Volgens mij ben jij mijn moeder niet?!'' antwoord het meisje arrogant terug. Ik loop weg, ik wil dit niet zien. Straks word het een gevecht... Ik krijg tranen in me ogen, en voordat ik het weet begin ik te huilen. Ik loop een stuk verder vanwaar hun nu zijn, ik wil niet dat ze me zo zien. En vooral Alessandro niet. Ik stop met lopen, en veeg mn tranen weg. Ik hoor lichte voetstappen achter me. Ik draai me om. ''Niet schrikken lieverd'' zegt Alessandro met een lach. ''Wat is er allemaal aan de hand?'' 'Diep inademen, ik kan het' denk ik bij mezelf.' ''Toen ik terugkwam vanaf het podium, kwam dat meisje naar ons toe.. Ze gaf een grote bek, en vroeg waarom ik wel werd uitgekozen en zij niet. Ze begon me uit te schelden, ze zei bijvoorbeeld dat ik lelijk ben enzo..'' ik begin weer te huilen. ''Aw chica, daar moet je niets van aantrekken. Ze zijn gewoon jaloers op jou, je bent zo prachtig.'' Alessandro begint te blozen. ''Zou je het leuk vinden om een keer met mij naar de bioscoop te gaan en daarna gezellig wat te eten?'' ''Ja,..nee,.. ja! Dat zou ik geweldig vinden. Je bent zelf prachtig, je bent perfect...'' Alessandro pakt mn hand, en trekt me naar hem toe. Hij begint me te knuffelen. Hij fluisterd me in me oor ''Eres la chica de mi sueños''. Hij kijkt me recht in me ogen aan, onze lippen komen dicht bij elkaar. Maar dan doe ik een klein stapje naar achter. ''Sorry..'' zeg ik voorzichtig. ''Wat is er lieverd? Wil je niet? Ga ik te snel? Het spijt me.'' ''Nee dat is het niet, maar is dit echt wat je wil?'' vraag ik. ''Ja, je bent perfect en je bent zo leuk. Mag ik je kussen?'' ''J.. Ja..'' Alessandro zet een stapje dichtbij me, doet zn armen om me heen, en begint met een kusje op me wang. We kijken elkaar in onze ogen, en kijken daarna naar elkaar's lippen. We geven elkaar een lange zachte lieve kus. ''Wauw!'' zegt Alessandro lachend en blozend. ''Je bent geweldig, dankjewel.'' antwoord ik. Hij pakt mn hand en we lopen weer richting de rest. Aangekomen bij de rest laat ik snel zijn hand los. 'Straks komen ze het te weten' denk ik bij mezelf. Alessandro knipoogt naar me, en kijkt naar mn hand. Snel pak ik zijn hand weer. Wat maakt het ook uit denk ik.
