prologue

365 5 0
                                    

"oo alam ko hanggang kaibigan lang ang tingin mo saakin tanggap ko na man yun ah? diba? pero para sabihan ako ng girlfreind mo ng mang aagaw at malandi di na yun tama!"singhal ko sakanya. tama ba naman tawagin niya ako nang sarili niyang kauri,.fu*k
lang.tinignan ko siya deretso sa mata "how ironic noh? ayaw mo ako masaktan pero ikaw mismo ang nanakit saakin?"patawa na paiyak kong sabi "H-huh?a-anong ibig mong sabihin?" tanong niya.tinignan niya ako na para bang may gusto siya sabihin "mahal kita ricci mahal na mahal di mo ba nararamdaman?" tanong ko sakanya "sabgay kasi puro ka nalang hailey" dag dag ko. tinignan ko ulit siya sa mata bago umalis.

habang nag lalakad ako bigla nalang umulan.soguro nararamdaman ng ulan ang nararamdaman ko ngayon....hayssss.makalipas ng ilang oras dinala ako ng aking sariling sa isang pamiliar na lugar "kuya....." sambit ko "kuya..inamin ko na sakanya..diba yun yung gusto mo malaman na niya na mahal ko,siya"makalipas ang ilang oras mas lumakas ang ulan.humiga ako sa damuhan at dinamdam ang ulan,habang patagal ng patagal naririnig ko ang ulan pero di ko na nararamdaman nang minulat ko ang mata ko nakita ko ang lalaki na minahal ko "tayo na diyan,magkakasakit ja" sabi "at bakit naman ako makikinig sayo?" di ko mapigilan ang sarili ko mag taray "okay im sorr-"
"sorry? sorry nanaman? yan nalang ba ang masasabi mo. ricci tama na! masakit na.masyado di ko na kaya ang sakit binibigay mo"singhal ko at tumakbo palayo..

hanggang sa....

*screeeeechhhhh*
then it all went black

simply yoursWhere stories live. Discover now