11.11 (#SPAwards2018)

Chapter 3

New Years Eve

Habang bumabyahe kaming dalawa ni Nancy pababa papuntang bayan hindi ko madali sa isip ko si Don Raphael, napa sandal nalang ako sa bintana sa kalesa at iniisip si Don Raphael na hindi ko namamalayan na nasa bayan na pala kami nabigla akong kinalabit ni Nancy...

"Huy! Rin, ayan kananaman kanina kapang ganyan ano bang nangyayari sayo?"

Tanong ni Nancy sa akin sa mga oras na iyon...

"Oh siya, halika ka nga! At ilang minuto mag uumpisa na ang Count Down!"

Sigaw ni Nancy sakin na sobrang napakasaya at bumaba kami pareho sa sinakyan naming kalesa. Makikita mo ang klase - klaseng handa sa tabi at bigla akong hinila ni Nancy papunta sa dulo ng sapa banda sa may mga koral at sinabi ang mga kataga na habang nag lalakad nang malumanay.

"Rin, kaming lahat dito ay nagpapasalamat sa iyo dahil kasama kanamin ngayong gabi upang ipag diriwang ang unang bagong taon mo dito sa amin."

Sa mga oras naiyon wala akong masabi kundi niyakap ko nalng si Nancy at makikitang ngiti sa aking mga mata.

Don Raphae'ls Pov....

Ako si Don Raphael Florentino
Pilipino ang aking Ina at purong dugong espanyol naman ang aking ama, nasa mga 21 aníos na ako at sa murang edad napasa akin nang maaga ang haciendang ipinag mamay ari ng aking mga magulang. Pinatay ang aking ama noong nagka giritan sa dalawang panig dahil sa pagsakop ng mga espanyol ang pilipinas at ilang mamayang pilipino pinag tanggol ito isa narito si Rizal.

Sabay ang aking ama sa araw kung saan kikitilin ang buhay ni Jose Rizal at ibang mga pilipino,
Pinatay ang aking ama ng mga sundalong espanyol kahit kalahi man ito nila.

Ang aking ina naman ay naiwan, ipinag bubuntis ako noon ng Pinakamamahal kong ina at nagka launan isinilang ako ng aking ina na dahilan na pagkamatay nito. Namuhay akong mag isa sa hacienda at kasama ko sa paglaki ang mga tapat na taga sunod ng aking mga magulang, inalagaan, inaruga at pinalaki ng maayos, sa pagtungtong ko ng 21 aníos bilang maagang pamana sa akin ng aking mga magulang napasakin ng maaga ang hacienda. Sa kagustuhan ko ibago ang lahat ng pangyayari kasama ko ang lahat na nasa hacienda na kinalimutan ang ang lahat ng masasakit na nakaraan, itinanim naming lahat sa puso't isipan na ito na ang pagbabago kasama dito ang hacienda sa pag babago.

Sa mga oras na kausap ko ang babaeng nasa kabilang linya nabigyan ulit nang kulay ang aking buhay sa mga oras na kausap ko ang binibing ni minsan hindi ko na nasisilayan.

Tila ipinagtagpo ang araw at buwan ang langit at lupa ang dagat at ang mga bituin sa tuwing kausap ko ang dalagang ni minsan hindi ko pa nasisilayan. Gusto kung sabihin sa iyo sa mga oras na kausap kita sa telepono na kahit boses mo lang ang naririnig ko ay isinisinta na kita, kay ganda nang iyong boses binibini kasing ganda ng iyong mukha kung ihahawig, gustong gusto kitang masilayan oh sinta at sana sa pagbalik mo makausap pa kita.

Aantayin ko ang iyong tawag oh aking sinta dito sa hacienda kung saan ako naka abang habang ipinag didiriwang ang bagong taon. Sana nakikita mo ang mga palamuti sa itaas binibi na aking sinisinta.

Rin's Pov....

Hindi tumagal nagsimula na ang pabibilang o Count Down para sa gaganaping bagong taon at hindi tumagal sabay - sabay kaming lahat sumigaw ng....

"Happy New Year!!!"

Sigaw ng lahat sa bayan sabay sa mga makikitang palamuti sa kalangitan.

Narrator's Pov....

Sabay sa bagong taon sabay rin itong binigkas ng dalawa ang mga katagang nasa puso't isipan lang madarama...

Rin:
"Lumipas man ang bagong taon"
Raphael:
"Pero ang puso't isipan ko ay nananatiling naka antay para sa iyo"
Rin:
"alam ko napaka bilis nang panahon"
Rin at Raphael:
"napakadali para sa akin na magustuhan ang isang katulad mo"
Rin:
"lalaki"
Raphael:
"Babaeng"
Rin at Raphael:
"nasa likod ng linya"
Rin:
"alam kong mahirap tanggapin ang lahat ng mga ito....
pero ba?"
Raphael:
"hanggang dito nalang ba ito?"
Rin:
"hanggang sa linya ko nalang ba ikaw makakausap?"
Rin at Raphael:
"alam kung sa bandang huli ay masakit"
Rin:
"pero habang"
Raphael:
"habang..."
Rin:
"may naglalaban"
Rin at Raphael:
"Hindi uurong sa mga sandata ng orasan"
Raphael:
"Basta't mahal kita...
lumipas man ang bawat taon"
Rin at Raphael:
"ako'y para sa iyo lamang"
Raphael:
"At sanay malaman mo..."
Rin:
"at sanay malaman mo."
"hindi man sigurado"
Raphael:
"ipag - lalaban kita dito sa puso't isipan ko hanggang kamatayan oh aking sinta."
Rin:
"aking sinta..."

Narrator's Pov.....

Ang malumanay na pagbigkas ni Rin sa hulig sinambit nito.

Sinabi nilang dalawa iyon habang nakatingin sa itaas kung saan may mga palamuti sa kalangitan habang nasa bintana nang kwarto sa hacienda si Raphael na nakatayo at nasa bayan naman si Rin kung saan pareho nagbitiw ang dalawa ng mga salitang nasa puso't isipan lang nila sa mga oras na ipinag mamasdan ang kalangitan at iniisip nila pareho ang bawat isa.

Hola! Mga ka wattpad
Alam kung napaka iksi at nakaka bitin ng chapter 3 pero huwag kayong mag alala may chapter 4 pa so on and so fort...
Patuloy niyo sanang subaybayin ang 11.11 In Line  marami pa po kayong masasaksihan sa susunod na kabanata ng istorya and......

Thanks! for Those people who Following me! At mag fafollow palang sa akin huwag kayong mag alala i wrote stories not just for me but for you guys kaya marami maraming salamat sa inyo mga ka wattpad GodBless!!
Salamat!!!!

ADÍOS