Chapter 1
[ HOMESICK ]
( Christian's POV )
"Nak, sure ka bang gusto mo na talaga na doon kana lang magaral at tumira kasama ang uncle mo?. Pede namang dito kanalang. Para at least kasama mo kami. "
Malungkot na sabi ni mama.
" Ma, dun nalang muna siguro ako. gusto ko namang itry mamuhay bilang isang independent. at least di nyo nako kailangang babyhin.. I'm not a kid anymore ma. "
Sagot ko.
" Kung yan ang gusto mo nak, Basta magiingat ka dun ha. ingatan mo sarili mo ha."
" Opo ma, kayo din ha. ingat po lagi. i love you. and i'll really miss you tsaka don't cry babalik din naman ako eh. "
nakita kong maluha luha na sya.
si mama talaga. Baby paren ang turing sakin. Mahal na mahal ko talaga to.
at sure ako na mamimiss ko talaga sya. at ung pagaalaga nya sakin.
pero kailangan ko narin kasing sanayin ung sarili ko.
I'm already 15 turning to 16 and i should prepare my self to be a man.
:3
hindi ung asa nalang ako ng asa kay mama.
and i hope makakatulong tong pagtira ko kayla tito....
niyakap ko siya ng mahigpit i kissed her forehead and then umalis narin ako.
nagbabay narin ako sa tatlo ko pang kapatid.
maiyak iyak pa nga si princess eh.
mamimiss ko talaga to.
sakanya kasi ako pinakaclose.
pero mamimiss ko rin naman sila Prince at queenie.
sigurado akong maninibago ako dahil wala nang maiingay dun at wala nang mangungulit sakin.
**
( One week later )
Mag iisang linggo na ren mula nung pagdating ko dito kayla tito.
nakakapanibago.
wala na si mama para asikasuhin ako.
para na talaga akong isang independent.
wala pa kasing asawa si tito.
Dalawa lang kami dito sa bahay.
at lagi pa syang wala dahil nagtratrabaho sya.
gabi na sya kung umuwe.
at kadalasan tulog nako.
Malapit na ren pala ang pasukan.
sabi sa text ni tito naasikaso nya na ung pagtransfer ko dito..
mayroon na rin akong mga gamit dahil bumili na sya bago paman ako dumating dito.
hay,, naalala ko tuloy yung mga kaibigan ko sa dati kong school. dati sabay sabay kaming namimili ng gamit sa school.
nakakalungkot na di na namin magawa un ngayon.
hay.. Nakakahomesick din pala.
ang boring din dito... walang magawa. dati pwede ko tawagan ung bestfriend kong si axel para pumunta sa bahay para magmovie marathon.
pero di ko na magagawa un ngayon.
kainis....
ganito ba talaga mabuhay ang isang independent?
sa sarili mo lang talaga ka aasa.
marami rami din palang adjustment ang kailangan kong gawin...
pero sure ako masasanay din ako.
teka, makapaglakad lakad nga muna sa labas...
tutal wala rin naman akong magawa dito sa bahay.
kesa naman mabulok ako dito.
nakakapanibago talaga yung environment.
dun kase kayla mama walang masyadong mga sasakyang nagdadaan sa kalsada.
dito ang dami...
ayun may coffee shop.
matikman nga ang kape dito.
namimiss ko naren kasi magkape.
umupo ako sa isang couch tatawagan ko nalang muna si axel.
tagal na naming di naguusap nung mokong na un eh.
ayun nagring na...
at maya maya ay sinagot nya na..
" Hoy pre, kamusta?? tagal mong di napatawag ah? "
" haha oyy. eto gwapo parin hahaha ikaw kamusta na?. Oo nga eh. tagal na ating di nakakapagusap . "
" Kapal mo pre haha. ikaw na talaga. okay lang naman ako dito. balita ko lumipat kanadaw? loko ka di ka man lang nagpadespidida. "
tignan mo to. despidida parin ang iniisip. Pambabae at pagkaen lagi ang gusto hay. hahaha nakakamiss din tong siraulong toh ah
" sus, maghahanap kananaman ng babae mo loko loko oo eh lumipat nako dito nako nakatira kayla tito "
" ganun ba... hahaha siraulo ka!! "
" baka ikaw ang sira "
sabi ko naman
" O sya, May lakad pa ako eh. Tsaka nalang ule tayo magusap ha. "
pagpapaalam nya.
" ahh, O sige. nasa coffee shop rin kasi ako ngayon eh. sige bye "
di ko na hinintay na makaimik pa sya at pinatayan ko na agad. ambait kong kaibigan noh?
Napansin ko naman na may isang babae sa katapat kong lamesa.
maganda sya
maputi
may mahaba at maitim na buhok
at may malamlam na pares ng mga mata.
mga matang tila puno ng kalungkutan.
at tila laging lumuluha.
seryoso lang siya habang nakatingin sa malayo.
may malalim siguro siyang iniisip.
ang ganda nya naman.
kaso mukhang Suplada sya at masungit.
pinagmamasdan ko lang siya ng magulat ako ng bigla siyang tumingin sakin.
seryoso ung tingin nya at parang nananakot.
bigla naman siyang tumayo at naglakad na palabas ng Coffee shop.
ang weird naman niya...
sayang ang ganda pa naman niya.
di ko man lang natanong ung pangalan..
makauwi na ngalang...
nakakapanibago pati ung mga tao dito.
dun samin pag tinitigan ko yung babae kinikilig na.
pero siya di ako pinansin.
aba matinde...
**
A/N: sorry for a short and boring chapter.. thanks for reading ^____^v
***
