Wieczorem gdy szykowałam się do spania usłyszałam dźwięk telefonu i zobaczyłam kto mnie nachodzi o tak późnej porze.
Nieznany: - Hej księżniczko.
Ja: - Nie pomyliły ci się numery?
Nieznany: - Nie. Chodzimy ze sobą.
Ja: - Stasio? Mój Stasio Janiszewski?
Nieznany: - Taaak <3 :*
Nieznany zmieniono na: Mój skarb
Julka zmieniono na: Moja kochana misia
Mój skarb: Może jutro się spotkamy?
Ja: Yhmhy no możemy ale tak koło 17:30 bo od razu po szkole idę na trening z tańca i będzie problem.
Mój skarb: No oki a wyślesz mi zdjęcie swojej piżamki. Heh
Ja: - Okey tylko nie popłacz się ze śmiechu.
Mój skarb: - Jak takie śmieszne to się postaram. Xd
Ja: - Bardzo proszę jak tak bardzo nalegałeś,
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Mój skarb: - Jprdl jakie to słodkie i jeszcze ty to nosisz. <3 :*
Ja: - Okej ja idę spać bo jutro nie wstanę do szkoły i w ogóle się nie zobaczymy kotku. Pa do jtr w sql.
Gdy skończyłam pisać ze Stasiem poszłam się umyć i założyć piżamkę.
(Następnego dnia)
Przed pójściem do szkoły założyłam to:
I pomalowałam tak:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Gdy weszłam do szkoły zobaczyłam mojego chłopaka rozmawiającego z M-Martyną. A myślałam że mnie kocha. Jak ich zobaczyłam razem tylko jedna myśl przyszła mi do głowy czyli: Wygarnąć mu co o nim myślę i z nim zerwać. Ale gdy się opamiętałam pomyślałam że dam mu jeszcze jedną szansę bo on chyba mnie naprawdę kocha i jest wspaniały. W klasie był Polski i nie słuchałam co mama mówi bo rozmawiałam ze Stasiem o nas i o tym czemu rozmawiał z wiecie kim. Chodź mu mówiłam że może gadać z kim tylko chcę ale nie z nią. Dlatego co mi zrobiła. Ona jest okropna pokazałam na Martynę palcem i krzyknęłam aż było mnie słychać w całej szkole. Nauczycielka mi zwróciła uwagę i powiedziała żebym się opamiętała. Na przerwie obiadowej gadałam z chłopakiem aż nie podeszła do nas ta wredna żmija, Martynka. Zaczęła mnie przepraszać za to co zrobiła w 1 klasie bo była o mnie zazdrosna bo koleżanki z klasy jej nie lubiły i rozmawiały cały czas ze mną. Jej mina wyglądał szczerze ale głos nie za bardzo. Zrobiło mi się jej żal i jej wybaczyłam przytuliłyśmy się na zgodę i dalej się przyjaźniłyśmy jak za dobrych lat. Cieszę się że znów jesteśmy przyjaciółkami.
Wiem że te rozdziały są bardzo krótkie ale tak jakoś wychodzi. Kocham was
