Küçük kız ağlıyordu babası ve annesi onu bırakıp gidemezdi daha sadece 4 yasında idi ve en çok onu üzen doğum günü anne ve babasının onu bırakması ağlayarak koştu kız onu tutucak kimsesi yoktu (zannedilyordu) artık yetim ve öksüzdü onu sahiplenecek bi akrabası da yoktu annesi babası polisti kız haykırdı artık gittikçe ayakta durmasını zorlaştıran küçük ayakları ve bitkin yorgun luğu bir cocuğun kisindense .....Terler içinde uyandım ogün rüyamda görmek kötüydü babanemin uyuduğunu biliyordum indim aşağı mutfakta ağzıma bir vişneli brovni kek attım babanemden sonra sevdiğim tek şeydi bu gün yeni okulumun ilk günüydü önceki okulumdan nazikce bize şiktir gidin dedikleri için yeni okuluna başlıcaktım ben siyahlar bürün müştüm ben 5 yaşımda ruhen ölmüştüm sade bedenim canlıydı siya kot pantolonumu ve siyah bogazlı kazağımı giynip çantamı alıp çıktım evimiz 15 uzaklıktaki okula doğru yol aldım okulun kapısından girice kimse ile göz teması kurmadan panoda yazan 11. sınıflara baktım sınıfımı öğrenip sınıfa doğru çıktım bağzı örencilerin bakışları üzerimdeydi takmadan sınıfa çıktım burda durmamın tek sebebi şu şikik dersleri çalışıp babanem için daha iyi hastane bulmak ki babanemin olanca ömrünün uzamasını istiyordum onuda kaybetmeyi belkide göze alamzdım sınıfın içine girince hertarfta dergiden fırlamış model tipli insanlar olunca heralde benle kafa felen buluyolar kamereya nerden hareket çekiyoruz sınıfa girdiğimden beri herkez bana sesiz ce baktığnı farkedince onları umursamadan defefterimi açtım kalemkutumdan kara kalemimi alıp duygularımı yansıtan resmi çizdim (mültinin karakalem hali)
........
sınıfa hocanın gelmesini beklerken sınıfa çete gibi giren erkeklri gördüm liderleri gibi duran çoçuğu sanki tanıyomuş gibi hissediyordum gözlerinin içiçne bakınca inamadım hayır amo nasıl olabilir
Evvvet bolüm nasıl iyş beğenirsiniz saygılar benn
