Κόκκινη εποχή

Κεφάλαιο 2

Θάνατος. Μια λέξη η οποία μπορεί να προκαλέσει τρόμο αλλά συνάμα και ανακούφιση. Κάποιοι από εμάς παρακαλούν να έρθει ως ένα μέσο λύτρωσης, άλλοι δεν μπορούννα αντιμετωπίσουν τον θάνατο ούτε στις σκέψεις τους.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση ένιωθα την ανάσα του θανάτου στο σβέρκο μου, ζέστη, κάτι που θύμιζε τις καυτές φλόγες της κόλασις. Όμως δεν τολμούσα να γυρίσω να τον αντιμετωπίσω έστω και αν γνώριζα πως δεν υπάρχει σωτηρία από κοντά του, ακόμη δεν είχα δει το πρόσωπο στο οποίο ανήκει η φωνή που μας είχε παγώσει στις θέσεις μας. Το χρώμα από τα μάγουλα της Κατερίνας είχε εξαφανιστεί, παίρνοντας την θέση του ένα χλομό – κίτρινο, κάνοντας όλη την κατάσταση ακόμη πιο τρομακτική.

"Άνθρωπε,ελευθέρωσε το στόμα της φίλης σου θαήθελα πολύ να ακούσω τι έχει να πει, έτσικαι αλλιώς ο θάνατος της είναι σίγουρος."

Σίγασίγα η Κατερίνα αφαίρεσε το χέρι τηςαπό το στόμα μου, στο πρόσωπο της ταδάκρυα είχαν ήδη προκαλέσει δυο μικράποτάμια.

"Τώρα,μπορείς να με κοιτάξεις και να συνεχίσειςτην διαμαρτυρία σου άνθρωπε ή τουλάχιστον να πεις τα τελευταία σου λόγια."  Όμως ακόμη δεν μπορούσα να κινηθώ μου ήταν αδύνατο, έτσι μετά από μερικά λεπτά ένιωσα ένα κρύο χέρι στον ώμο μου να μετραβάει πίσω απότομα αναγκάζοντάς μενα αντικρίσω τον κάτοχο την μελωδικής αλλά κρύας σαν πάγο φωνής.

Ήταν γνωστό σε όλους μας πως οι βρικόλακες είναι τα πιο γοητευτικά όντα στην γη,ένα από τα όπλα τους για να ελκύουν και να αιχμαλωτίζουν την τροφή του πιο εύκολα αφού οι άνθρωποι δύσκολα αντιστέκονταν σε ένα όμορφο πρόσωπο. Φυσικά σε καμία περίπτωση δεν ήμουν έτοιμη να αντικρίσω αυτό το υπέροχο πρόσωπο που με ευκολία λέω πως άγγιζε την τελειότητα.

Το πιο έντονο χαρακτηριστικό του ήταν τα καταπράσινα μάτια του, που ενώ είχαν ένα τόσο ζεστό χρώμα δεν μπορούσες να δεις κανένα τρυφερό συναίσθημα μέσα τους, για να είμαι ειλικρινής δεν μπορούσες να διακρίνεις τίποτα. Μετά ήταν τα κατάμαυρα μαλλιά του που σε προκαλούσαν να τα αγγίξεις ανακαλύπτοντας πόσο μαλακά είναι, έπει τα σαρκώδη χείλη του που...

"Δεν σου έμαθαν πως είναι αγένεια να κοιτάζεις επίμονα; Αλλά άστο μην απαντήσεις έχεις ήδη σπαταλήσει αρκετό από τον χρόνο μου για αυτό αν έχεις να πεις κάτι στην φίλησου πες το είμαι αρκετά πεινασμένος και μοιράζεις ιδιαίτερα ωραία, δύσκολο να αντισταθώ περισσότερο" είπε με ένα ψυχρό χαμόγελο στο τέλος

Έτσι γνωρίζοντας πώς θα ακολουθούσα και εγώτην μοίρα του Αντρέα αποχαιρέτισα την Κατερίνα η οποία έκλαιγε υστερικά τώρα και γύρισα στο πανέμορφο πλάσμα με ένα βλέμμα γεμάτο δύναμη "Μπορεί να είναι τα τελευταία λόγια που θα πω, όμως δεν θα είμαι η τελευταία που θα εύχεται την καταστροφή σας γιατί να το ξέρεις μια μέρα οι ρόλοι θα αντιστραφούν και οι άνθρωποι θα σας ελέγχουν και δεν θα σας φέρονται σαν ζώα, όχι, θα σας φέρονταισαν σκουπίδια γιατί αυτό είστε άχρηστα σκουπίδια που μολύνουν τα πάντα γύρω τους ." 

Όταν κοίταξα τα μάτια του τα οποία είχαν γίνει ένα  κόκκινο χρώμα που θα το μπέρδευες εύκολα με αίμα αλλά και το βλέμμα δολοφόνου με το οποίο με κοίταζε κατάλαβα πως τελικά ο θάνατος μου δεν θα ερχόταν όσο γρήγορα πίστευα και αυτό ήταν πιο τρομακτικό.