Hayat yaşamanın bir parçası olsada insanların aklını başından alan bir çeşit oyundur!
benim hayatımda baştan sona bir oyundan ibaret gibii..
sizlere kendimi ve oskarlık hayatımı Anlatmaya başlayayım .. iyi okurlar :)
Ben Aygûl izmir'in menemen ilçesinde dûnya'ya geldimm kûçûklûge dair en ufak bir detay bile aklımda yok! Sadece òlene kadar unutamayacagım o sahne vardıı neden hiç birşey degilde o sahne hafızamdan silinmemiş diye çok kurcaladım beynimi.. babaAnnemin kucagındayım Annem aglayarak hızlıca ònûmden koşup gidiyor babam arkasından sinirli ve òfkeli bir şekilde ilerliyor.. ben ise durumdan habersizce onları izliyorumm. Babamın Annemi dövdúgû sahneyi kapali kapinin camlarindan izleye biliyordum Annemin aglamasina yardim eli uzatmayan babaAnnemin kucaginda òylece oturuyorum . Ne tuhaf degilmi? çocuklugundan hatirladigi tek sahnesi böyle olan bir kızın hikayesinin devami sizce Nasil olabilir?
Devami yakindaa!!
