ILYSB (Ricci Rivero Fanfic)

20.

[3 days later]

Eto kami ngayon halos sobrang maga ang mata dahil sa pag iyak kasi ililibing na ang aming papa si Brent ang mag sasalita mamaya dahil sila ang mas close ni Papa, medyo tahimik rin ako ayoko muna kasing makipag usap kasi feel ko pag may kumausap sa akin bubuhos bigla luha.

Si Ricci nga hindi ko minsan pinapansin kahit kinukulit ako ng sobra eh. Pero aaminin ko ang cute niya pag ganon hahaha, hindi pa namin sinabi sa kapatid ko at mga kaibigan namin na kami na dahil wrong timing talaga pero maraming nakakapansin na sobrang close na namin. Kung minsan ay nag papaiwan siya dito sa burol para samahan ako mag bantay nakakahiya nga pero sabi daw niya oks lang.

Lagi niya kaming dinadalan ng pagkain tapos sinamahan kaming buong mag damag malapit na ilibing papa namin dahil ito na ang last mass para sa kanya at pag katapos non ay ilalakad namin siya hanggang libingan niya masakit para sa amin pero kailangang tanggapin na wala na talaga siya.

Lumabas muna ako sa kwarto at tumambay maraming bumabagabag sa isip ko at hindi ko naramdaman na may yumakap na sa akin.

"Six everything's gonna be alright we gotchu always." Sabi niya at humarap ako sa kanya at tumingin lang ayokong bumigay, ayoko na nakikita niya akong umiiyak, gusto ko makita niya akong matatag.

"I know Cci it's just so hard iniwan niya kami agad na ngako siya na makikita niya kaming gragraduate ni Brent tapos mag dedebut pa ko pero in just one snap nag laho yon." Sabi ko sa kanya ramdam ko ang pag mugto ng aking mata pero hindi ko yon pinakita sa kanya.

Huminga siya ng malalim at lingay niya ang kanya kamay sa mag kanila kong pisnge

"Gabriella I know it's hard but look on the bright side hindi na siya nahihirapan isipin mo na lang na anjan siya sa tabi niyo at iguguide niya kayo." sabi niya at nginitian ko siya hinalikan niya ako sa noo at yinakap ako

My ghad why did I deserve a man like him. Tinignan ko si Brent na mag isa lang nag taka ako bigla kung asan si Andrea tumingin ako kay Ricci na kung pwede ko muna puntahan si Brent tumango siya at nag lakad ako sa direksyon ni Brent naawa ako sa kapatid ko dahil sobrang close niya sa Papa namin at sobrang sakit sa kanya na mawalan ng tatay.

Yinakap ko agad which he returned hinimas himas ko likod niya at tuluyan na siya umiyak gusto ko ring umiyak kaso kailangan kong maging matatag para sa aming dalawa.

"Brent everything's gonna be alright." Sabi ko at tumingin na siya sa akin

"Bat siya pa? Bat sumuko siya agad? Di ba gusto pa niya tayong makitang grumaduate." Sabi ni Brent medyo mabigat sa pakiramdam pero kailangan maging matatag

"Shhh I know Brent masakit rin namawalan tayo agad ng tatay pero isipin natin na hindi na siya nahihirapan at pinapanuod niya tayo makatapos sa pag-aaral at maging mga magagaling na players." Sabi ko sa kanya at hinalikan ko pisnge niya

"Anubayaaan kailangan ako nag sasabinigan sayo eh nabaligtad ata tayo hahaha." Sabi niya at tumawa ako

"Hahaha bayaan mo pango kaya natin toh matatapos rin toh." Sabi ko at tumango siya pero nakakapagtaka lang bat wala si Andrea.

"Brent asan si Andrea?" Tanong ko at nag laho ang ngiti sa kanyang labi shit don't tell me tama yung iniisip ko

"Ayun masaya na siya sa iba." Tipid na sagot niya I knew it after nung Batangas trip namin lagi na langbsila nag aaway hindi nag kikibuan at pag nag kandayaan ang tropa gumala isa sa kanila hindi sasama

"What do you mean Brent?" Tanong ko jusko naman na patong- patong problema niya ngayon ah

"Basta yon next time na natin pag usapan yon yoko muna siyang maalala." Sabi niya at tumango ako sayang naman ang cute pa naman nila