Kendimize inanamıyoduk en yakın arkadaşım sırdaşım dediğim çocuk beni seviyordu.(Bende onu çok seviyordum.)
Herşey yolunda gidiyordu bunu öğrenmemiz ikimiz içinde çok güzel bir şey olmuştu çünkü boş duygular beslemicektik artık birbirimize.
Şimdi ikimizde bunu itiraf ettik ama bana ne zaman açılıcaktı ki acaba?
Bunu bilmem imkansızdı beklemekten başka çarem yoktu. O zamanın gelmesini iple çekiçektim.
Okulda aynı sınıftaydık hadda yan yana oturuyorduk hep yan yanaydı o yüzden artı bi dezavantajım vardı. Ve bu durum beni daha da mutlu ediyordum her saniyem onla geçmesi beni ona karşı daha çok bağlıyacaktı. Ben böhle düşünürken acaba o da aynı şekilde düşüyor mu diye düşünüyordum. Beni sevdiğine göre o da bu durumdan mutludur.
