Ev mi leniyorum?" deyip bir kahkaha patlattığımda babam ve annemin gülmediğini hatta gayet ciddi durduklarını fark ettim ve gülüşüm yüzümde dondu. "Hadi gülün izin veriyorum. Yemedim" deyip annemin yanında kendime yer açıp oturdum. "Çok ciddiyiz. Bizim şirketin ortağının oğlu aynı sene doğduğunda sizi ilerde evlendireceğimize dair sözleşmiştik. Ama çocuğun hali hal değil. Böyle giderse evlenmeyecek , bir an önce evlenmenizi istiyoruz." dedi. Her zaman saçma konuşan ama iyi yönünü düşündüğünü sanan iç sesim 'o çocuk şey değil mi ya ? Okulun reisi Mert , vay anasını ne havan olur ama...'
Okulun reisi olduğu aklıma geldiğinde gözlerim kocaman oldu. "Annecim babacım birincisi; ben istediğim , aşık olduğum kişiyle evleneceğim , ikincisi; ben hala okuyorum." diye sıyrılmak adına konuştuğumda annem samimiyetsizce gülümsedi ve "Birincisi; aşk evliliklerinin çoğu üçüncü yılın sonunda bitiyor , mantık evliliği yaptığın kişiye de aşık olabilirsin. İkincisi; o da okuyor, hatta bildiğim kadarıyla aynı okuldasınız ve her sabah birlikte okula gidip gelebilir hatta ileride şirkete bile gelirsiniz." bu mantıklı açıklamaya diyecek bir şeyim yoktu.
Evlilik düşüncesi kafamda ciddi bir hal aldikça korkum büyüyordu. Odama çıktım ve aglamamak için kendimi zor tuttum. Akşam buraya gelip isteme olacağı gerçeği sinirlerimi iyice bozuyordu. Sanki isteseler vermeyecekmiş gibi...
Hayatımda vereceģim en onemli karar benden habersiz benim için verilmişti. Gerçekten çok düşünceli bir ailem vardı(!)
Annemin hazırlanmam için getirdiği kıyafetlere baktım. Dizimin üzerinde biten lacivert pileli eteği olan uzun kollu bir elbiseydi. Altına getirdiği sade lacivert babetlere baktığımda yüzümü ekşittim ve topuklularima acıklı bir bakış atarak babetleri ayaģıma gecirdim. Elbieyi giydikten ve kafama salaş bir at kuyrugu yaptiktan sonra makyaj yapmaya ihtiyaç duymadan indim aşşağı. Eş zamanli olarak çalan kapı kalbimin hizlanmasina sebep olmuştu.annem babam ve ben kapinin önune geldiğimizde derin bir nefes aldim ve annemin kapıyı açmasinı bekledim.
Handan teyzeyle sarılmam bittiğinde içeriye geçtik ve oturduk. Annem sessizce kahveleri getir dediginde icimde bir kufür savurdum ve mutfaktan Aylin ablanın benim yerime yaptığı kahveleri aldım. Hayir tuz falan atmayacaktı. Sonuçta bu istediğim bir evlilik degildi boyle seylere de gerek yoktu.
Kahveleri tek tek dagittigimda Erhan amca lafa girdi "öncelikle aceleye getirdiğimiz için ozür diliyoruz ama 12 sınıf başlamadan yapalım dedik. Malum yarin okullar baslıyo zaten. Neyse. Allah'ın emri peygamberim kavriyle kızınız Hazal Ceren'i oğlumuz Mert' e istiyoruz" dediginde babam dunden razı "Verdim gitti " dedi.
Annemin zorlamalari sonucu Mert'le terasa çıkmıştık. "Uzatmıyacağım," diye söze başladı. "Bu evliliģi ikimizde istemiyoruz belki ama... Zoeundayız. İkimiz de ailemize karşi cikarsak bize bedeli olarak agir şeyler yükleyecekler. O yüzden artık benim sevgilimsin." Kaslarim havalandığinda devam etmesini bekledim. "Evlenecegiz ve ne ben kizlarla ne de sen erkeklerle gezeceksin. Zaten senin gezmedigini biliyoruz. " dediklerine kafa salladım.
"Şimdi sana soruyorum Duru. Bu işi guzel bir hale çevirmeye ne dersin?" Gülumsedim "Olur" dedim.
"Tek yapmamiz gereken kendimizi zorunluluk altinda hissetmeden sevgili olmak. Bu arada şunu bil ki sen benim ilk sevgilimsin." İçımden bir yuh nidasi çektigimde gozlerim büyüdü ve "ciddi misin? Koskoca Asar okulunun reisinin bu zamana kadar hiç sevgilisi olmadi mı?" Deyip guldüm. "Ben genelde kızlarla uzun iliskiye girmem." Deyip goz kirptığinda ben de goz devirdim.
Şimdi , dedi. İlk yapmamiz gereken şey bu yüzüğü senin parmağina takmak.
Cebinden çıkarttığı yüzüge baktığımda kafam kadar tektaşi gormem bir oldu. Parmagıma usulca taktığı yüzük beni benden almıştı.
"E herkesin bilmesi lazım değil mi bizi?" deyip telefonunu çıkarttı ve yüzük taktığı elimi tutup çekti. Sadece ellerimiz vardı ama beni de etiketlediği için anlaşılıyordu. Altına hiçbir şey yazmadan atmıştı fotoğrafı.
"Şimdi gelelim kuralımıza. Ayrılmak yok." dedi Kafamı salladım. Aslında buna karşı çıkmam gerekirdi. Evliliği onaylamamam falan. Ama kimi kandırıyoruz ki? Karşı da çıksam değişen bir şey olmayacaktı. En iyisi bunu ailelerimiz istediği için değil kendimiz istediğimiziçin yapmamız olurdu ve biz de öyle yaptık.
