Spotkanie z nim...

Pierwsze spotkanie

-Zaczekaj,pójdę po Frappucino do Starbucksa i zaraz wrócę.
-W porządku.
I poszłam.Samotnie rozglądałam się po najsławniejszej ulicy Warszawy.Idąc do kawiarni rozglądałam się,szukając jakiejś znanej osoby,bo nie ukrywajmy,wiele takich osób lubi spędzać tu czas.Sprawdziłam godzinę i znów spojrzałam na ulicę.Pierwsze co rzuciło mi się w oczy,to burza brązowych loków. Wydała mi się znajoma,więc przyjrzałam się bliżej.Stał tyłem, ale gdy usłyszałam ten głos byłam pewna,że to on.Stanęłam na chwile cały czas wpatrując się i nie dowierzając.Właśnie stałam dosłownie kilka metrów od idola.Nie wierzyłam w to,ale chwile później to do mnie dotarło,pojawiły mi się łzy w oczach.Ale potem wróciłam na ziemię,postanowiłam podejść,bo taka okazja może się nie powtórzyć.
-Przepraszam.Można prosić o zdjęcie?
-Jasne.
Podałam mu telefon.Zrobił nam kilka wspólnych zdjęć i oddał.Nie zastanawiając się nad niczym przytuliłam go.
-W porządku?
Zapytał gdy zobaczył,ze mam łzy w oczach.
-Tak,ja po prostu..Nie wierzę w to co się dzieje...Dziękuje za wszystko,Twoja muzyka bardzo mi pomogła w wielu rzeczach.
-Po to tu jestem.
Uśmiechnął się.
-Nie płacz,uwierz mi,że jeszcze kiedyś się spotkamy.
-Tak,na koncercie.
-Gdzie?
-W Częstochowie.
-Hmm...Częstochowa..Szczegółów nie będę zdradzał,ale mogę powiedzieć,że jeszcze będziesz miała okazje mnie przytulić, oczywiście jeżeli chcesz,nie koniecznie na środku ulicy.
Uśmiechnęłam się.Zobaczyłam ze trochę dalej stoi jakiś mężczyzna,patrzył się na Michała. Wydawało mi się,że jak szlam to rozmawiali, wiec pewnie się znają.
-To ja już nie przeszkadzam.Dziękuje.
-Do zobaczenia.
I odeszłam.Chwilę jeszcze wpatrywałam się w niego,ale gdy wszedł do jakiejś kawiarni już nie chciałam iść za nim.Weszłam do starbucksa, zamówiłam Frappucino i usiadłam przy stoliku. Zaczęłam oglądać zdjęcia.Teraz już całkiem się rozpłakałam.Spełniło się moje marzenie,jedno z największych.Na dodatek w takich okolicznościach,czyli na ulicy.
-Widzimy się niedługo.
Pomyślałam,odebrałam kawę i wyszłam.