Who Will It Be? (5 Seconds Of Summer~A.I/L.H) AU ||On Hold||

Proloque

Who will it be? - Proloque

*3 maanden eerder*

k rende door een bos, wetend dat er iemand achter me aan rende. Ik hoorde zijn voetstappen steeds dichterbij komen.

"Denk je echt dat je aan mij kan ontsnappen?" Mijn ademhaling versnelde zich en ik probeerde mijn voeten steeds voor de andere te zetten.

"Blijf rennen." fluisterde ik mezelf toe, om mezelf moed te geven. Maar ergens wist ik dat het een verloren zaak was. Hij zou me inhalen. Ik ging dit nooit redden. Niet tot de bewoonde wereld althans. Ik zou hier sterven in het bos en nooit gevonden worden, eenzaam en alleen. Net als ik verdien.

Nog steeds rennend probeerde ik adem te halen, wat steeds moeilijker ging. Mijn keel deed pijn van het rennen, er ontstonden zwarte vlekken voor mijn zicht. Ik moet stoppen, dacht ik. Maar ik kan het niet. Ik mag hun niet verraden. Als ze nou maar genoeg tijd hebben gehad om weg te komen voor de anderen het huis verlaten.

Ik hoorde zijn voetstappen nog dichterbij komen een beet op de binnenkant van mijn wang. Ik probeerde net iets harder te rennen dan net, mijn ademhaling ging nog moeilijker. Het hijgen werd naar adem happen en de zwarte vlekken werden nog erger. Ik rende naar links een ander bospaadje in en net op het moment dat ik dacht dat ik er geweest was, trok iemand me achter een boom.

Hij legde zijn hand over mijn neus en mond en fluisterde iets in mijn oor. "Wees stil, met een beetje geluk merkt hij ons niet op." Ik antwoorde niet, niet dat ik dat kon. Ik bedoel: a) ik stik bijna vanwege ademtekort en b) als ik iets kon zeggen ging het nu helemaal niet, omdat zijn hand voor mijn mond zit.

De man die me achterna zat rende ons inderdaad niets vermoedend voorbij en ik voelde hoe de jongen zijn hand weghaalde. Hij kwam voor me staan, niet dat ik er aandacht aan besteedde. Ik leunde tegen de boom aan en concentreerde me op mijn ademhaling.

Adem in.

Adem uit.

Adem in.

Adem uit.

Adem i-

"Wat dacht je? Ik leidt die man wel even af, dan kunnen mijn vrienden gewoon wegkomen!?" Ik antwoorde niet, maar keek hem wel aan. Na een paar minuten, denk ik je hebt hier geen besef van tijd, haalde ik mijn schouders op.

"En jij dan? Wat doe jij hier?" vroeg ik, voor ik zijn leren jas herken. "Jij hoort bij hen!" riep ik uit. Hij legde gelijk zijn hand over mijn mond.

"Houd je bek, voor ik je wel aan de rest uitlever." Ik duwde zijn hand weg en trok mijn wenkbrauw op, hem aankijkend.

"Doe je dat dan?" vroeg ik minachtend. Hij lachte zacht en stak toen zijn hand uit.

"Ash." Ik nam zijn hand aan.

"Afkorting van?" Hij lachte zacht.

"Gaat je niks aan, wat is jouw naam?"

"Ze noemen me Ellie." Hij trok een bewonderend gezicht.

"Pokerface, afhoudend, maar toch aardig. Ik mag je wel." Ik glimlachte even en keek naar de grond. "Als je niet hen hoorde, was je mijn perfecte vriendinnetje geweest." Ik snoof woedend en kijk hem aan.

"Alsof ik ervoor gekozen heb!" riep ik woedend uit. 'Ash' duwde me tegen de boom aan. Mijn handen duwde hij naast mijn gezicht en hij keek me doordringend aan.

"Rustig, ik bedoelde er niks mee." Hij liet mijn handen los en zette weer een stap naar achter. Ik keek om me heen en zag hoe het licht begon te schemeren, het liep richting de avond.

"Waarom redde je me eigenlijk?" vroeg ik na een paar minuten. "Je had me ook gewoon kunnen laten pakken en dan was je van me af geweest."

"Ik-" begon hij, maar stopte met praten. Ik keek op en zag dat zijn licht bruine ogen mij allang aankeken. "Kom mee." zei hij uiteindelijk. "Je kan bij mij overnachten, ik vertrouw het niet om je nu alleen terug te laten gaan." Hij pakte mijn hand en trok me mee. Niet dat ik het erg vond. Op de een of andere manier kreeg ik een raar gevoel in mijn buik. Het waren geen vlinders, net zoals ik had met mijn ex-vriendje, maar iets wat ik had bij mensen die ik vertrouw. Niet de mensen uit mijn sekte overigens, die zijn gewoon niet te vertrouwen.

'Ash' haalde een sleutel uit zijn zak en glimlachte even naar me. Hij deed deur open en knikte dat ik naar binnen moest gaan. Hij deed de deur achter zich dicht en bestudeerde me weer even.

"Heb je honger?" Ik schudde nee, ik eet eigenlijk nooit tot nauwelijks. 'Ash' fronste zijn wenkbrauwen, pakte mijn hand en trok me mee naar de keuken. Hij zette me op het aanrecht en keek me doordringend aan. Wat heeft dit joch met proberen tot me door te dringen?

"Je weet dat niet eten je niet helpt, of niet?" Ik haalde mijn schouders op, wat hem liet zuchten. "Ik zeg het voor je eigen bestwil oké. Ik heb liever niet dat er zo iemand neer valt omdat hij-of zij- niet gegeten heeft." Ik schud alleen maar nee en haal mijn schouders weer op. "Oké, als jij niet eet ga ik in hongerstaking."

"Waarom?" 'Ash' keek verbaasd op, waarschijnlijk omdat het de eerste woord is dat ik gezegd heb sinds we hier zijn. Hij zuchtte even en haalde een pluk haar uit mijn gezicht, die hij voorzichtig achter mijn oor stopte.

"Gewoon, tot jij weer gaat eten." antwoorde hij, alsof het niks was. Ze rolde met haar ogen en gaapte.

"Zal wel." mompelde ze en 'Ash' begon te lachen, wat haar liet glimlachen.

"Kom, ik laat je mijn kamer zien, ik hoop dat je het niet erg vindt dat je bij mij ligt vannacht?" Het enige wat ik deed was nee schudden. 'Ash' tilde me voorzichtig van het aanrecht en pakte daarna mijn hand, waarna hij me naar boven leidde.

"Hier." Hij gooide één van zijn shirts naar me en pakte wat van zijn eigen kleren. "Ik kleed me om in de badkamer, ben terug over 5 minuten." Hij keek nog een keer naar me om voor hij zijn hoofd schudde en wegliep.

Na 5 minuten was hij inderdaad weer terug en ik kroop onder de dekens. 'Ash' kroop naast me en net voor ik sliep hoorde ik hem nog wat zeggen.

"De reden dat ik je bij hem weg trok is omdat ik je leuk vind. Al heel lang." Zijn lippen raakten zacht mijn voorhoofd, voor ik in slaap viel.

___

"Ellie, word wakker!" Ik opende mijn ogen en zag 'Ash' over me heen hangen. Ik keek hem vragend aan.

"Wat is er?" Hij gooide lachend zijn hoofd naar achter, waardoor ik giechelde. 'Ash' keek glimlachend naar me en zuchtte dan.

"Mijn vrienden komen in een half uur, kleed je om. Je hebt nog tijd." zei hij, voor hij opstond. "Ik zie je zo beneden wel." Hij trok snel een random shirt over zijn hoofd en liep naar de deuropening, waar hij zich weer omdraaide.

"Het is Ashton, trouwens."

[A/N]

Copyright, alle rechten voorbehouden.

Vote/comment/fan? x