The Secret My Neighbor | Min Yoongi√

▰Special Section 2▰

*medya yoon shine*

"Bakma bana öyle!"

"Bakarım göz benim değil mi?"

Yoongi inadına ona bakmaya devam etti bir süre. Ne yapıp ne edip onu ikna edecekti. Bunun başka yolu yoktu.

"Yoongi neden anlamıyorsun? Halimi görmüyor musun sanki? Çok yoruluyorum bir de ikincisini kaldıramam."

"Bebeğim ama böyle olursa çocuğumuz yanlız büyüyecek. Ne olur ya lütfennn!"

"Yoongi-ah neden biraz olsun beni düşünmüyorsun?"

"Yoonji bu çocuğu ikimiz yaptık ve ikimiz baktık, bu seferde aynı olacak. Söz veriyorum."

Yoonji derin bir nefes alarak gözlerini kapattı. Aslında o da yeni bir bebek istiyordu fakat yeni bir bebek yeni sorumluluklar demekti ve Yoonji daha bir tanesinin sorumluluğuyla başa çıkmaya çalışırken ikincisini nasıl kaldıracağını kestiremiyordu.

Yanında uzanan kocasına dönüp baktı. Onun fazlasıyla istediğini biliyordu. Onu üzmekde istemiyordu bir yandan. Yatakta biraz ona yapışıp sağ yanağını okşamaya başladı.

Evleneli beş sene geçmişti ve hala aşkları ilk günkü kadar güzeldi. Evde doğru düzgün kavga bile etmezlerdi. Güzeller güzeli bir kızları olmuştu tabii. Hem de iki yaşında. Evlendikten iki sene sonra Yoongi'nin memleketine taşınmışlardı.

Mutlu aile tablosu dedikleri o şeyi işte bu aile yaşıyordu. İlk bebekleri doğduğunda nasıl hissettiğini hatırladı Yoonji. Evin nasıl huzur dolduğunu hatırladı. Her gece uyansalarda onun yüzünğ gördükten sonra nasıl unuttuklarını hatırladı her şeyi.

Onun kokusunu, güzelliğini, gülüşünü. Anne diye seslenmesini. Babasını sevmesini. Hepsini teker teker hatırladı. Bir tanesini daha yapabilirlerdi. Belki o da bir oğlan olurdu ve tam bir aile gibi olurlardı. Bu düşünceler Yoonji'nin yüzüne ister istemez gülümseme getirmişti.

Yoongi bunu fark edince ona doğru yaklaşıp kollarını beline doladı. Burnunu onun burnuna dayayıp gözlerini kapattı. Bir süre öyle kaldılar.

"Yoongi ben düşündümde... Evde bir üye daha olabilir."

"Gerçekten mi? Kabul ediyorsun yani?"

"Evet. Yani daha iyi olur gibi."

"Tabi ki daha iyi olur bebeğim. Evde bir gülümseme fazla olur. O zaman hemen başlayalım."

"Ama Yoon shine?"

"Uyuyor güzelim, uyanmaz daha."

Yoongi Yoonji'nin üzerine çıkıp ağırığıbı vermeden eğildi. Dudaklarını onunkilere deydirip bir süre öyle bekledi. Geçen zamanla ilerlemişlerdi. Yoongi tam Yoonji'nin tişörtünü çıkartacakken kapıdan bir ses geldi. İkisi de o yöne döndüler.

"Ayye.."

"Bebeğim sen ne zaman uyandın? Ah gel buraya."

Yoonshine emekleyerek onların odasına kadar gelmişti. Tüm tatlılığıyla kapıda oturmuş onlara bakıyordu. Yoongi ne kadar hayal kırıklığı yaşasa da kızından daha değerli değildi hiç bir şey.

"Bir tanem sen ağladın mı?"

Yoongi onu kucağına alıp aralarına yatırdı. Yoonshine bir süre sonra uyuya kalmıştı. Tabi ki onunla beraber diğerleri de.

Selammm~ Beğendiniz mi? Arada böyle bölümler atayım mı?