P2: Reality (Last Part)

Reality (Last Part)

CHANNEL'S POV

..."Manager! May gustong kumausap sayo sa Table number 15" sabi sakin ni Gelai, waitress dito.

"Bakit daw?" Tanong ko

"Hindi ko po alam, Pinapatawag nalang po kayo ee." Sagot niya.

"Osge. Punta nako dun. Paki bantayan nalang tong mga papers dito" sagot ko at umalis na.

Nilingon ko yung table 15 at may nakita akong lalake, Nakatalikod....

Lumakad na ako papalapit sa table 15, Pero parang may iba ee. Hindi ko alam pero parang natatakot akong harapin yung taong naka talalikod. Ng nasa tabi na niya ako, nagsalita ako

"Sir? I'm the manager of this restaurant, Bakit po?" Tanong ko sakanya.

Unti unti niya akong nilingon, Sa pagkakataong iyon, gusto ko siyang yakapin. Gusto kong Sabihin sakanya kong gaaano ko siya namiss. Hindi ko maintindihan, pero imbes na galit yung maramdaman ko para sakanya, Nangingibabaw parin yung pagmamahal ko para sa lalaking kaharap ko ngayon... Josh.

"Chan, Can we talk?" Tanong niya sakin

"A-ano pa bang paguusapan natin Josh?" Tanong ko

"About 'US'" sagot niya. Walanjo! Nagpapatawa ba to?! Matagal na kaming WALA! Siya nga tong nang gago at umalis nalang! Nakakainsulto rin ee!

"Us? Wow! Really huh? May nag e-exist pa palang "US" sating dalawa Josh. You should've atleast told me para naman na inform ako, nakakahiya naman sayo ee" sarkastikong sabi ko sakanya. Tss.

"Look, Channel, I'm sorry okay? I'm really really sorry" Sabi niya at hinawakan pa niya ako sa kamay. Namiss ko to, Namiss ko yung kamay niya, pero hindi ee. NaMiss ko siya, pero wala ng spark. Wala na yung "Dati"

Inalis ko yung pagkakahawak niya sa kamay ko

"Sorry? Wow! Para san? Para sa mga pang gagago mo saken? Para sa mga katarantaduhang ginawa mo saken? Para sa mga pasakit na binigay mo saken noon? Fckshit huh. Kung sana ganon lng kadali ang magpatawad, ginawa ko na, Pero Josh, It takes time para magpatawad at para makalimot. 3 years Josh! Tatlong taon kitang hinintay! Gabi-gabi, umiiyak ako dahil sayo. Halos mabaliw na ako't lahat-lahat kakaisip kong may nagawa ba akong mali, Kung saan ba ako nagkulang" Sagot ko sakanya. Hindi ko na napigilan yung ma luha ko, tumulo nalang sila bigla. Akmang lalapit sana siya sakin para punasan yung mga luha ko pero agad agad akong umatras patalikod at pinunasan yung mga traydor kong luha

"Stop right there, Josh. Don't you dare come near me"

"Please, Chan. Hayaan mo akong magpaliwanag. Please" pagmamakaawa niya saken. Halatang nasasaktan na din siya. Gusto ko siyang yakapin at sabihing 'tahan na Josh. Wag kang magalala, Napatawad na kita' pero bat ko naman yun gagawin? Minsan na akong naging tanga at hindi ako ganon kagago para maging tanga ulit.

"Bat naman kita pagbibigyan? Nagmakaawa din naman ako sayo nun ee, pero anong ginawa mo? You chose to be with her, you didn't even bother fighting for me, and now you're infront of me asking to give you another chance? Wow! Just Wow!" Sagot ko sakanya at pumalakpak pa, nag tinginan lahat ng tao sa restau. pero hindi ko sila pinansin.

"Ano ba Chan! Hayaan mo lng akong magpaliwanag, hindi mo pa magawa?!"

"Ang kapal din naman ng mukha mo ee no?! Ee bakit ikaw? Hinintay kita noon ng tatlong taon para puntahan ako at magpaliwanag pero hindi mo nagawa! Ang gago mo josh! Bakit ha? San ba ako nagkulang?! Ano bang ginawa ko sayo para parusahan mo ako ng ganito kagrabe?!"

"Channel, Please. Kahit ngayon lng. Hayaan mo akong magpaliwanag. Hindi ka nagkulang, Naduwag lng talaga ako nun, Please. Let me explain my side" sabi niya at pinaupo niya ko sa kaharap niyang upuan. Nanghihina na ako kaya umupo na rin ako. Kunting kunti nalang talaga mag bre-break down na ako.