TUZAK

Karanlık

Basamakları inerken sanki daha da uzuyordu mesafe ve daha kararıyordu.Hala içimdeki korku dinmemişti.İndiğimde sağ tarafa baktım.Yemek yeme yerlerinde kimse yoktu.Sol taraftan devam ettim.Yürüdüm up uzun koridordaki kantine,soyunma odasına, spor ve sinema salonuna baktım.Tam yukarı çıkmaya karar verdiğimde bir ses duydum.Sanki soyunma odasından geliyordu. O odaya yöneldim.Kapıyı açtım,içeri girdim.Işığı yakmayı denedim ama yanmadı. Odanın ucundaki küçük pencerelerden gelen ışıkla idare etmek zorundaydım.İçeride tuhaf birşey yoktu.Dolapları tek tek açıp baktım, bomboştu.Odadan çıkarken  arkama dönüp yine baktım.Tam kapıyı kapıyıp yürümeye başladığım an omzuma biri dokundu.Hemen arkama döndüm.Geri bir adım atarak yüzüne bakmaya çalıştım.Farkettim ki  bu müdürdü.Bana soru dolu bakışlarını yöneltmişti.

MÜDÜR: Sen ne yapıyorsun burada?

BEN:Hocam,ben okula geldim ama kimseyi göremedim ve okulu aramaya başladım belki birini bulurum diye.Okulda niye kimse yok?

MÜDÜR: Bugün okul yok.Evine gidebilirisin.

Bu cevaba tatmin olmamıştım.Çok kısa ve net bir cevap vermişti.Normalde asla susmazdı.Müdür bunları söylerken  bana bakmıyordu.Arkama bakıyordu.Merakla arkama döndüm.iyice baktım ama hiçbir şey yoktu.Tekrar önüme döndüğümde Müdür ortada yoktu.