Aysira

kırgın'

düştüğün kapı arkalarında ilk iş anahtarı çevirişin, duvarlara alnını çaktığın yerde perdeleri çekişin, ağrıyan yerine değil ağzına bastırdığın ellerin, sen hep haklıydın nefret, bizi yaşatan kimsenin öldüğümüzü görmeyişidir. yaramızı saran yaramız olduğunun bilinmeyişidir. şimdi o incecik boynunu usulca kaldıracak, sıktığın dişlerini bir sırıtışla süsleyeceksin. ne olacaksa olacak kızım. ateş olan yerde duman tütmeyecek. hadi topla saçlarını.

açıkçası yorum beklemiyorum ama en azından beğenebilirsiniz.