Aysira

çığlık'

ağlayışlar, gülüşler ve hiç duyulmayan o çığlıklar. kimsenin seni umursamadığı o an mırıldandığın o şarkı. kendine yönelttiğin “neden"ler. peşini bırakmayan o bağlar. yemek masasında içinde saklı tuttuğun o cümlelerin sende bıraktığı o ağırlığı derini kendi ellerinle soysan bile üstünden atamayacaksın. konuştuğun o duvar bile sana sırtını dönünce kendine sarılmayı ihmal etmemelisin. o kapıyı hızlıca çarpınca içindeki çığın düşüşünü duymayacağını sanıyorsan yanılgılar çukura bir taş daha atmalısın. bütün bunlar geçer mi bilmiyorum ama sen morluklarının etrafına çiçek çizerken "neden ben” diye mırıldanmaya devam edeceksin. üzücü ama bir o kadar da gerçek. işte bu senin hayatın.