Bu sevdaya aynı anda,
Yelken açtı gemimiz.
Derin denizlerin Üzerinde,
Bir kuğu gibi ilerledi sevgimiz.
Sen hep demir atmak istedin karaya...
Ben ise hep ilerlemek,
Gemide kalmak istedim seninle...
Birgün ummarsızca kavgalara dayanamayıp,
Demir attık sonunda ıssız bir kara parçasına.
Sen gitmek istedin,
Ben de dayanamayıp peşinden geldim,
Sana yetişemedim.
Senin için bir umuttu o kara parçası,
Benim için ise yeni bir heycan
Oysa ben sensizliğe,
Yalnızlığa demir atmışım.
Heyecan sandığım o duygu
Meğer Sensizlikmiş
Sen gidince anladım....
ZEHRA GÖKMEN
