Patawad Besfren (oneshot) true story

AN/

Hai readers

This is my new story (oneshot)

This is also a true story

Sana po magustuhan nyo

Also read my on-going story na '' Girlfriend kong Tomboy''

====================================

I'm Paulo nakatira sa malabunduking palasyo este sa isang bayan dito sa Dumaguete City.

Kasama ko ngayon ang bestfriend ko si Shirley, kapit-bahay namen siya. palagi kaming naglalaro, paminsan-minsan pumupunta ako sa bahay nila para maglaro at gayun din sya pumupunta rin sya sa amin paminsan-minsan para maglaro.

Kasama ko sya lagi papuntang school , dinadaanan ko kasi sya every morning kapag araw ng pasok. Grade six na kami ngayon, klasmate ko siya since kinder pa kami kaya ganun nlng kami ka close ngayon.

"Paulo salamat nga pala kahapon ha, kung hindi dahil sayo hindi ako titigilan ng mga gong-gong na yun" sabi ni Shirley

"ano kaba, besfriend kita kaya ipagtatanggol kita kahit sino pa yan di ko aatrasan yan"

ganyan ako, ayokong merong binubully, hinuhusgahan at inaaping tao kahit sino pa yan, ayokong merong nasasaktan lalo na ang besfriend ko dahil mahal ko ang besfriend ko. Tama mahal ko ang besfriend ko hindi nga lang nya alam, hindi ko pa kasi sinasabi yung nararamdaman ko sa kanya dahil alam kong mga bata pa kami sa mga ganung mga bagay2 at focus muna ako sa pag-aaral.

{End of Flash back}

Yehey!! graduation na, masaya ako kasi nakapagtapos na kami ng high school kasama ang aking bestfriend. Pero at the same time nalulungkot ako. Sabi kasi ni itay na sa University of Cebu daw ako pa-aaralin ng college , inilipat din kasi si tatay ng destino sa kanyang trabaho, malapit lng din sa unibersidad na aking papasasukan. At ang mas nakakalungkot doon , bukas na kami lilipat sa cebu. Maiiwan sa Dumaguete ang iba kung mga kapatid at si inay.

"Bes!" sigaw ni shirley habang tumatakbo papunta sakin.

Nginitian ko sya, nalulungkot pa rin kasi ako eh.

"Talaga bang bukas na kayo aalis?" Tanong nyang nalulungkot rin, bakas sa kanyang mukha na nalulungkot rin sya tulad ko.

"Oo bes eh, pero wag kang mag alala, dadalawin parin namn kita dito eh"

"Talaga? pramis mo yan sakin?" Tumango naman ako

"Ako parin besfriend mo ah? :) wag mo akong papalitan "

Niyapos ko sya ng mahigpit, yakap na ayokong umalis kasi maiiwan dito ang pinakamamahal na besfriend .

"Oo,bes ikaw lng ang aking besfriend "sabay pagkawala ng aking mga bisig sa kangyang likoran

=========

First day of college

(University Of Cebu Main Campus)

Kinakabahan ako ngayon, wala pa kasi akong kaibigan dito sa aming unibersidad, BSBA (bachelor of science business administration kinuha ko.

"Hi" isang lalaki ang bumati sa aking likuran, nilingon ko sya.

"Hello" tumabi na sya ngayon sa akin. Naka upo kasi ako sa isang bench dito sa school.

"Ano pangalan mo? sabi pa ng lalaki

"Ako nga pala si Paulo , taga Dumaguete ako, ikaw?''nahihiyang tanong ko sa kanya

''Ah, ako nga pala Lester, taga dito lang ko sa Cebu'' sabay lahad ng kanyang kamay