Whispering Hearts

CHAPTER 8.2 -BESTFRIEND OR FAMILY?

PAUL'S P.O.V

"aray! ah! ang sakit!!paul sobrang sakit ng ulo ko"

"ha?? hala! teka! kukuha lang ako ng gamot dyan ka lang!"

"paul bilis ang sakit talaga sobra ng ulo ko.araaaaaay!!!!"

tumakbo ako ng mabilis papunta sa baba upang maghanap ng gamot dahil masakit ang ulo ni nicx. nahihirapan ako nung nakita ko syang ganun masakatan.:(

"find it! uhmp.manang pa ayos nalang ung mga nakalat ko pasensya na po." grabi ang dami kong nagulo tas tumakbo ulit ako pa taas kahit pagod naku tiniis ko wag lang makitang nahihirapan si nicx.

"oh-oh! ito na ung gamot. inumin mo na dali."

"sa-salamat myel." grabi halos maiyak na sya sa sakit ng ulo pinipigilan ko lang din talagang umiyak kasi ngayon ko lang sya nakitang ganyan at ayoko syang nasasaktan.:'(

"halika sumandal ka lang sa shoulder ko di kita iiwan at lalong di kita pababayaan." pinasandal ko sya sa shoulder ko para maging ok sya.

"Habambuhay,ikaw at ako ang magkasama sa hirap at ginhawa

habambuhay pangako ikaw lang walang iba habambuhay." mahina kong kinakanta para gumaan lang ung loob nya at para di na sumakit ulo nya.

"sana myel maging ok kana kasi ngayon lang kita nakitang nagkakaganyan nahihirapan kasi ako,ayaw kitang nasasaktan." kabado ako pero sinabi ko talaga and I look at her.

"ayy. tulog pala ung kausap ko pero yaan mo na buti nalang di mo na rinig ung sinabi ko."

nakatulog na pala sya un ata ung epekto nung gamot pero ok narin un atleast makakapagpahinga ung ulo nya. tas ayun hiniga ko sya ng ayos sa bed sana mahimbing tulog nya binuksan ko ung aircon para mas lalong mahimbing tulog nya at kinumutan ko sya hanggang sa may stomach nya.

after that nahiga ako sa tabi nya tas nakatingin lang ako sa taas kumakanta habang umuusog ung kamay ko di ko namamalayan kapit ko na pala kamay nya pero patuloy parin ako sa pagkanta and I smile.

after an hour may tumatawag sakin pero di ko namalayang nakatulog pala ako and still kapit ko parin kamay nya then i answer the phone.

"hey mom its you,kamusta po kayo ni dad?"

"I-Im o-okay son bu-bu-but.." nauutal at nafefeel kong malungkot si mom pero bakit??.

"but what ma? is there any problem? how about dad ok ba sya??"

"un nga anak eh.huhuhuhu:'(" umiiyak na sinabi ni mom.

"what happen mom??! tell me plsss!"

"na accident si daddy mo. and he's on the emergency room right now. someone try to kill him:'("

"but why??:'( i hope dad will be ok soon ill pray for him mom:'(" umiiyak kong sinabi kay mom

"anu sabi ng doctor mom??:'("

"wala pa anak, i need you son, we need you:'(" lalong umiyak ng sobra si mommy and i felt anger dun sa gumawa kay dad.

"next month pupunta ka dito sa Canada ok?? we need you and our bussiness di ko kayang magisa kaya you will help me."

"what ??:0 I'm too young for that."

"I know but I know you can do it, ikaw inaasahan namin ng dad mo." mom told me and she's still crying.

"bu-but.." then i look at nicx and mom cut me off.

"plsss anak,:'( for us?? plsss!:'( in one month kukunin ka namin dyan sa philippines" mom begging me.