Sizce haytınıda terk edildeniz mi? Sonra mutlu oldunuz mu? Ben oldum. Size baştan anlatıyım isterseniz
12 yıl önce ikizimle hep iyi anlaşırdık beraber gülerdik beraber ağalardık ben mutlu ve pozitif biriydim. Alex ise utangaç ve sessiz biriydi. Ailemizle mutlu mesut yaşıyorduk ama o kara güne kadar.
Ailemiz kaçırıldı. Polislere haber verdik umurlarında değildi. Bizde bu olayı kendimiz çözecektik. Onları ölü bulduk.
Birkaç yıl sonra ise Alex değişmişti. Sinirli biri oldu. İnsanlardan nefret etti.
Ben:Alex ailemiz ölmüş olabilir ama biz bir aileyiz.
Ama Alex'in canı sıkıldı gözlerinden alex çıkıyordu
Alex:Hepsi senin yüzünden Alexi sen bir katilsin benim için hiçbişeysin
Arkasını dönüp gitti.
Ben:Alex
Birden iki karanlık el beni içine çekti. Alex'e yardım için bağırdım beni kafaya takmatı bir güçle o ellerden kurtuldum ve Alex'i elinden dursun diye tutum.
Ben:ALEX BENİ BIRAKMA
Beni itti
Alex:BIRAK BENİ APTAL
Kalpten vurulmuş gibiydim. Birden biri bana fısıldadı
?:Üzülme ben hep senin yanındayım
Ben:Sen kimsin
?:Benim adım İxela
Ben:Alexi
Üşengiçlikten Alexi'nin hayatını kısacası açılarını yazdım bir kitap.
Neyse Bays (≧ω≦)/
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Psikopat
RandomHiç birinin yıllar boyunca ağlaması normal midir? Benim için normal noluyo lan bana?
