BlackHeart(NL)

de troon|Hoofstuk 1

Een brandend kasteel. Dat is wat je ziet als je van de markt naar links kijkt in het koninkrijk van Noordekust. Regeert door de net bekroonde koning Atalo, die het rijk heeft veroverd van voormalige koning Yudio. De gouden ridders van de voormalig koning maakte geen schijn van kans tegen op de Slayers, een groep criminelen geleid door Akela Swan. 'Het gaat goed, nog even en ik ben koning, en de rijkste zelfs.', zei Atalo, trost op zichzelf. Hij richtte zich naar Akela. 'Reken jij af met Yudio?' vroeg hij aan haar. Akela knikte en zocht de voormalige koning. Toen hij dacht dat ze niet keek, rende Yudio naar de dichtstbijzijnde uitgang, maar Akela zag hem. Ze deed haar hand in haar jas, haalde een mes er uit en gooide naar hem, goed gericht. Het mes ging dwars door zijn rechterlong, maar hij leefde nog, voor korte tijd. Akela liep naar hem toe, bukte en pakte het mes weer terug. 'Toe... laat mijn leven.' zei Yudio happend naar adem. 'Toe... Het is mijn. Tijd niet.' hij hapte weer naar adem. 'Ik ben... Helemaal... Alleen. Ik wil niet... Alleen sterven.' Akela keek hem recht in de ogen aan, angstaanjagend was het, alsof je oog in oog staat met een monster. 'Iedereen sterft alleen, iedere menselijke wezen is alleen. Ook jij, je altijd alleen blijven. Niemand zal van je houden, ook niet in hel.' zei ze, daarna stak ze het mes in zijn hart. Het is gebeurd, de voormalige koning is dood, het koninkrijk is veroverd. Akela liep naar Atalo toe. Hij staarde naar het gouden bloederige troon met Akela achter hem, nu is de troon van hem. 'Het is wel grappig hoe familiebanden zijn.' zei Akela. Ze had een bloederige mes in haar hand, deed het mes dicht bij Atalo nek, zo dichtbij dat het beginnen te prikken, maar het bloedde niet. 'Dit is het mes die ik net uit Yudio's hart had getrokken, jou kwaadaardige vadertje.' Atalo hart klopte sneller dan ooit, hij had het gevoel dat er iets ergs gaat gebeuren. 'Jouw vader was koning, maar jij was geen prins. Hij liet jou in de steek. Maar ja, familie toch.' Atalo handen trilden, hij weet één ding, Akela is een monster en hij leefde lang met dat monster, dus hij weet dat er iets duisters en verschrikkelijks gaat gebeuren. 'Waarom zo stil? Maar waarom liet jij mij je vader vermoorden? Hou je nog van hem? Ook al is hij je vergeten. Hij smeekte om genade, want, raar genoeg, wilde hij niet alleen sterven. Hij bedoelde volgens mij, hij heeft niemand, niet eens een zoon.' hij begint gefrustreerd te worden. Wat is Akela van plan? 'Jij was zeker bang on je schuldig te voelen? Zeker omdat je weet dat familie waardeloos is, de liefde voor hun, maakt jou alleen zwakker.' Atalo wordt woord voor woord banger en bozer. 'Waarom ben je zo bang schat? Denk je dat ik je pijn zal doen?' vroeg Akela terwijl ze de wang van Atalo streelde. Atalo greep haar hand waarmee ze het mes vasthield en draaide zich om. 'Ja, heel echt! Wat wil je?!', schreeuwde hij. Akela rukte haar hand los. 'Ik wil antwoord op deze vraag. Waarom moest ik per se die verdomde vader van jou vermoorden en deed jij het niet?' antwoord ze. 'Het was wraak.' Akela keek hem verbaasd aan. 'Dit noem ik geen wraak.' Atalo zuchtte. ' Gelooft het maar of niet, maar jij hebt een bijzondere manier van vermoorden. Je laat de zeilen van je slachtoffers lijden, zo erg dat hun huilen in hel, tot in de eeuwigheid.' zei hij. 'Mijn vader heeft heel veel van mijn afgepakt, mijn rijkdom, mijn macht. 

Hij moest boeten, maar hem normaal doden was niet genoeg, iemand moet hem laten lijden, en die persoon was jij, Akela, jij ben goed in zulke dingen.' Ineens was Atalo niet meer bang, hij glimlachte zelfs. 'Ik realiseer iets, jij een ik heb iets gemeen. Wij willen allebei dat onze vaders lijden, ook hun zielen, vooral in hel, huilend.' vertelde hij 'Het enige verschil is, mij is het al gelukt, omdat ik weet waar mijn vader was. Jouw vader is voor jou op de vlucht. Zal ik begrijpen. Vooral met die ziekte van jou. ' Akela keek verbaasd. Ze hield haar mes stevig vasten berijdt zich voor om Atalo recht in zijn hart te steken. Ze had het gevoel dat Atalo haar bespeelt, grote fout. 'Wat in hemelsnaam weet jij over mijn ziekte?' vroeg ze met een dreigende toon. 'Het is wel vijf tot tien jaar, maar ik heb in het oog gehad en in de ogen gekeken. Toen zag ik het. Jij bent zoals niet ieder anders mens en toen realiseerde ik, jij ben, onafgemaakt. Ik kon in je ogen zien dat er een paar dingetjes missen.' legde Atalo uit. Atalo haalde iets uit zijn jas. Het was een boek met een leren kaft. 'Fijne Trouwdag lieve schat. ' zei Atalo terwijl hij het boek Akela gaf. Akela keek verbaasd naar het boek, zo verbaast dat ze haar mes uit haar hand liet vallen. Ze rukte het boek uit zijn handen en keek erna. Het leek als of ze zichzelf inhouden met een wolk van gevoelens. 'Mijn moeders dagboek.'Fluistert ze als of ze moest huilen, maar de tranen inhouden. Ze aaide het boek. 'Krijg ik een kusje?' vroeg Atalo. Akela schudde haar hoofd. Atalo lachte. Hij was trots op zichzelf. Na als die jaren gaat het wel misschien deze keer het hem lukken.

hey iedereen dit is mijn eerste verhaal dus ik heb geen idee of ik het goed is. koe als jullie het leuk vinden komt hoofdstuk 2 over een paar weekjes. en als jullie willen kan ik jullie het achtergrondverhaal van Akela laten lezen. als jullie vragen hebben zoals, hoezo heeft akela's vader haar moeder vermoord, waarom is Akela zo moordlustig? laat het me weten! doei bedank voor het lezen!