YETİM

Annemin sesiyle uyandım."Ezgi,Ezgi"

"Hadi kalk canım inmek üzereyiz"

Sonunda gelmiştik,işte New York...

Buraya en son 6 yaşımda gelmişmişim,yani annem öyle diyor.Burası hakkında hatırladıklarım sadece filmlerdi.

Kötü çocuk iyi kız olayları işte...

Bunlar bana çok saçma gelirdi ve böyle birşey olmayacağına eminim.

İngilizcem çok iyiydi.Bunun için babam beni İngiltereye yollamıştı.Eğitimimin iki yılını orada geçirmiştim ve İngiltere çok hoşuma gitmişti.

Uçaktan inerken tek istediğim,şu uykulu halimle tek bir yakışıklı çocuk görmemekti ve ilk defa hayallerim gerçek olmuştu.

Havaalanından çıktıktan sonra bizi bir araba bekliyordu,bu babamın şoförü olmalıydı.

Şoför bize kapıyı açmıştı,aslında kendim açabilirdim.Bu düzene bir türlü alışamamıştım.

Şoför bize "Hoşgeldiniz efendim ben şoförünüz Noah,tanıştığımıza memnun oldum"dedi.

"Bizde"dedi,annem.

*******

Şimdiden sıkılmaya başlamıştım,nerdeyse yarım saattir yoldaydık.

"Anne ne kadar kaldı" dedim,sıkıldığımı belirterek.

"Yaklaşık on beş dakikamız kaldı azıcık sabret"diye çıkışmıştı.

Bende beni sakinleştiren tek şeyi istiyordum,müz-

"Anneeeee"demiştim telaşla

"Anne kulaklığım ve telefonum nerede?!"

"En son bavulundaydı kızım,sakin olur musun,ölmezsin merak etme!"

Ölür muyum,bilmiyorum ama çıldırmak üzereydimm!!!