Hayatına küçük bir yurtta devam Gece aniden karşısına ailesinin çıkmasıyla allak bullak olmuştu. Daha hiçbir şeyi anlamadan ikizinin olduğunu ve onun öldüğünü öğrendi. Ailesinin onu Güneş'in okuduğu liseye kaydettir diklerin de Gece için her şeyin b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uzun bir yolculuktan sonra önümüze kocaman bir malikane çıktı. Kocaman uzun parmaklıklı kapı açıldı ve araba içeriye girdi. Villanın yarısı camdan oluşuyordu. Çok güzeldi. Arabadan indiğimde gözüm hala evdeydi. Krem ve kiremit rengi bir dışı vardı. Siyah birde kapısı vardı.
Biz daha kapının yanına gitmeden yaşlı tombik bir kadın kapıyı açtı. Yüzündeki gülümseme silinip yerine şok olmuş bir ifade yerleşti. Kadın eve girene kadar bana baktı. Eve girdiğimizde Vedat bey elini belime koydu. "Evine hoş geldin Gece." dedi. Melisa hanım bana gülümseyip elimi tuttu ve yetimhanenin bahçesinin büyüklüğündeki salona doğru götürmeye başladı.
Tavandan aşağıya kocaman bir avize iniyordu. Ve evin dış tarafına bakan taraf boydan boya camdı. Ve şehrin her yerini göre biliyordun. Salonda krem rengi varaklı koltuk takımı ve aynı şekilde krem yemek masası vardı. Ve yukarıya çıkan iki merdiven vardı. Biri sağda, diğeri soldaydı. Melisa hanım beni koltuğa oturttu ve elini yanağıma koydu. "Güneşe çok benziyorsun Gece." Bu Güneş kimdi?
"Bu Güneş kim? Yetim hanede sarılırken de Güneş demiştiniz." Melisa hanımın gözleri doldu. Zoraki bir şekilde gülümsedi. Gözlerini kapattığında yaşlar yanaklarından süzülmeye başladı. Omzuma dokunan ile arkama Vedat bey'e baktım. "Yemeğimizi yiyelim anlatırız Gece." Melisa hanıma döndüğümde kafasıyla onayladı ve ayağa kalktı. Bende kalktığımda Vedat bey beni belimden tutup hazırlanmış masaya yönlendirdi.
Masaya oturduğumuzda yemekleri yemeğe başladılar. Ben ise sadece bakıyordum. Ben böyle şeyleri görmeden büyümüştüm. Şimdi çekiniyordum. Melisa hanım bana bakıp "Neden yemiyorsun, beğenmedin mi?"
"Her şey güzel gözüküyor. Ama iştahım yok." Vedat bey peçete ile ağzını silip dirseklerini masaya koyup ellerini yüzü hizasında birleştirdi. "Senden özür dileriz Gece. Seni asla o yetimhaneye bırakmamamız gerekiyordu. Sende Güneş ile aynı şartlarda büyümen gerekirdi."
"Özür dilediğinizde hiçbir şey düzelmeyecek Vedat bey. Ve bu Güneş kim?" Vedat bey susunca Melisa hanım devam etti. "Güneş senin kardeşin. Yani ikizin. Sana çok benziyor Gece." Kaşlarım çatılmıştı. Benim ikizim mi vardı? "Peki nerede?" diye sordu. Melisa hanım derin bir nefes aldı.
"Öldü Gece. İntihar etti. Nedenini bilmiyoruz. İntihar edecek bir durumu yoktu, hayatı çok güzeldi. Gelecek sene yurt dışına okumaya gitme planı yapıyordu. Ama bir gece arkadaşlarıyla dışarı çıktı ve geldiğinde ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu. Kendini odasına kitledi. Ve odasından gece yarısı silah sesi geldiğinde kapıyı kırarak açtık ve onu... Kızımı kanlar içinde yerde gördüm."
İkizim Güneş intihar etmişti ve yıllardır görmediğim bilmediğim ailem beni o ölünce yurtdan aldı. "Ona bu kadar benzediğim için mi beni aldınız! Onun özlemini benimle mi gidereceksiniz?!" Vedat bey elimi tutup "Tabii ki hayır. Biz seni alacaktık zaten. Bunu Güneş'de biliyordu. Seni duyduğu zaman kendi elleri ile odanı hazırladı. Kıyafetlerini o seçti. Ama işte bir anda bizi bırakıp gitti."
Melisa hanım yerinden kalkıp yanıma geldi. "Gel seni odana götüreyim." dedi. Kafamla onaylayıp kalktım. Melisa hanım elimden tutup beni yukarı kata çıkardı. Merdivenlerden çıkar çıkmaz önümüze koltuk takımı çıktı ve iki tarafta'da uzun koridorlar vardı. Koridora girip en sondaki kapıya ilerledik. Diğer kapılar kahverengi iken koridorun sonundaki kapı beyazdı.
Melisa hanım kilitli kapıyı açıp kendiyle beni içeriye soktu. Oda çok güzeldi. Salondaki duvar camdan vardı ve ormana bakıyordu. Kocaman boydan boya gardolap ve iki kişilik yuvarlak bir yatak vardı. Makyaj masasının üstü dop doluydu. Çalışma masasının üstünde beyaz kutular vardı. Ve pembe kurdale ile bağlanmıştı.
"Sen biraz dinlen duş falan al. Yarın seni okuluna yazdırmaya gideceğiz. Biliyorsun yarın ikinci dönem başlıyor." Kafamı salladım. Yarın bu yeni hayatımda güzel bir başlangıç için önemli bir gündü. Umarım bir sorun olmaz.
