~1

44 4 2
                                    

Mijn naam is Rebecca. Sinds ik kind was heb ik in allemaal verschillende pleeggezinnen gewoond, maar er was nooit een familie die me wou adopteren tot eindelijk een familie me wou hebben. Ik was al blij aan de gedachte dat iemand mij zou willen hebben, want normaal worden de jongere meisjes of jongens geadopteerd.
Ik ben namelijk 16 jaar oud. Ik vind me nieuwe familie erg aardig, maar ze zullen nooit de leegte in me hart vullen. Ik weet dat het stom klinkt, maar stiekem hoop ik dat opeens me echte ouders voor de deur zouden staan en dat ze me terug zouden willen hebben.
Ik maak niet zo snel vrienden. Ik ben meer iemand die alleen wilt gelaten worden, en dat is omdat ik steeds van huizen wisselde dus wisselde ik ook steeds van school. Best rot als je in je pubertijd zit.

{Rebecca}
Vandaag begint school weer.
De zomervakantie is jammer genoeg voorbij.
Ik hoor het alarm afgaan van me wekker.
Ik druk hem uit en probeer verder te slapen wat ik misschien niet had moeten doen, want ik had vandaag een afspraak naar school, maar dat betekent niet dat ik naar school moet gaan.
Ik kan gewoon doorslapen het boeit me echt vrij weinig meer.

[4 uur later]
"Hey waarom lig jij nog in bed jij hoort op school te zijn." Hoor ik iemand zeggen als ik wakker schrik.
Het is me pleegmoeder, maar ze heeft liever dat ik haar gewoon mam ofzo noem.
"Ik voelde me niet zo lekker." Zeg ik gapend.
"Heb je koorts?" Vraagt Lana oftewel me "moeder".
"Nee dat niet."
"Oke dan laat ik je wel mettrust zeg maar als je me nodig heb." Zegt ze bezorgd.

Shit ik heb die afspraak zo, maar Lana laat me vast niet de deur uit.
Dat word uit het raam klimmen.
Ik doe mijn kleren aan en probeer via een buis uit het raam te klimmen.
Ik moet het raam wel openlaten anders kom ik niet meer binnen.
Ik loop naar het park, want daar heb ik me afspraak.
Het is niet zomaar een afspraak.

In de zomervakantie belde een meisje me op en ze claimde dat ze me tweelingzus was.
Ik wou haar wel geloven, maar hoe kan ik een vreemde vertrouwen dalijk is het een engerd.
Ik had een afspraak met haar gemaakt om te kijken of het echt zo is.
We hebben wel niet dezelfde achternaam, maar dat komt waarschijnlijk omdat zij meteen geadopteerd werd door een rijke familie.
Ik snap alleen niet hoe we uit elkaar zijn gekomen, maar daar kom ik nu vast achter.

Ik zie een meisje met dezelfde lange bruine haren staan en in een mooie roze jurk.
Ze draait zich om en ze heeft het zelfde gezicht als de mijne.

Twin sisterWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu