Anis Mahrez

4

Anis steekt een peuk op en belt Mo. "Wat wil je nog zo laat?" Neemt Mo de telefoon op. "Ik ben buiten. Kom je ouleh?" Vraagt hij en pakt uit zijn jaszak een blikje Redbull die die had meegenomen van de zaak. "Saffi, ik zie je zo." Anis hangt op en trapt tegen een steentje aan. "Putain de merde." Scheld hij en denkt terug aan het beeld van zijn broertje die aan het roken is. Hij denkt terug aan de bange blik in zijn ogen en laat een zucht.

Anis wou hem niet bang maken. Hij wilt alleen dat hij niet zo verrot wordt als zijn broer. Hij is daar veel te onschuldig voor. Wat Anis heeft meegemaakt, mag Saifeddine niet meemaken. Het zal hem kapot maken. Hij zou het niet aankunnen.

Wanneer Anis is aangekomen bij zijn plek, ploft hij neer met een zucht. Hij neemt een slok van zijn drinken en kijkt naar het raam van Layla. De gordijnen zijn nog open, dus hij heeft voldoende inkijk in haar kamer.

"Hewa." Anis kijkt op en groet Mo met een boks. "Ga zitten." Zegt hij en Mo ploft ook neer. "Heb je dr al gezien?" Vraagt Anis aan Mo. Hij schudt zijn hoofd, "Als het goed is, is ze vandaag niet bij haar." Anis lacht. "Dat weetje wel goed he?" Mo knikt grijnzend. "Zekers." Mo haalt 2 blikjes Redbull uit zijn zak. "Gekierd van thuis." Lacht hij en Anis schudt lachend zijn hoofd. "Als je vader erachter komt..." Begint Anis, Mo haalt zijn schouders op. "Ik zeg wel dat het me broertje was." Lacht hij.

"Is er thuis wat gebeurd?" Vraagt Mo terwijl die een sigaret opsteekt voor Anis. "Ik betrapte Saifeddine op roken." Mo stopt met wat die doet. "Quoi? Waarom? Is hij doorgedraaid? Moet ik zijn lul eraf branden?" Anis lacht sarcastisch. "Waarom? Dat is een goeie vraag frero. God zal het weten." Mo schudt zijn hoofd. "Had ik niet van hem verwacht man." Anis
knikt.

"Het leven zit vol met omverwachte gebeurtenissen broeder. Onthoud dat." Zegt Anis terwijl die een hijs neemt van zijn sigaret.

"Heb je haar al gezien?" Vraagt Mo, Anis schudt zijn hoofd. "Ik zit maar te wachten en te wachten, maar zonder enige resultaat." Zucht hij en gooit zijn sigaret weg. "Ik vind het maar apart hoe ze je kalmeert, terwijl je letterlijk nooit tegen haar praat." Merkt Mo op en Anis kijkt hem vragend aan. "Dus? Haar uitstraling straalt pure rust uit. Daar wordt elk mens rustig van." Anis blijft naar haar raam kijken, wanneer komt ze nou?

"Je bent zó apart. Je kan letterlijk elke meid hierzo krijgen, en dan ga je zo doen over haar? Jij spoort niet broeder." Lacht Mo en schudt zijn hoofd.

"Ik ben slecht voor haar Mo. Ik ben slecht voor elk meisje. Wie wilt mij nou? Een jongen die geen toekomst heeft? Die geen diploma heeft, zijn dagen versleet in de zaak van zijn vader. Die op een dak zit en meisjes aan het begluren is terwijl die 10 peuken rookt. Wat moet iemand met mij broeder? En vooral zij? Zij is een prinses, die door een prins behandeld moet worden. En helaas broeder, zou ik nooit die prins op het witte paard voor haar kunnen zijn." Zucht hij en staat op.

"Gaan we? Ik heb slaap gekregen en we moeten morgen allebei weer vroeg op." Mo knikt en Anis helpt hem met opstaan. "Ligt het aan mij of wordt je zwaarder?" Merkt Anis op. "Weet ik veel. Boeit me ook vrij weinig. Zolang me maag maar vol zit he?" Lacht hij en Anis schudt zijn hoofd. "Komt door al die drank die je drinkt. Het heeft niks met eten te maken, want je eet niet eens ongezond. Kap met drank en zie hoe snel je afvalt." Zegt Anis terwijl die zijn jas dicht ritst en een sigaret opsteekt.

"Altijd als ik op onze plekje zat, kwam ik tot rust. Het leek alsof ik controle had over heel Marseille, omdat ik letterlijk heel Marseille kon zien. En ik houd wel van controle." Vertelt Anis en gaat zitten op het bankje van het dak. "Het klinkt raar, maar zo voelde ik me wel altijd." De cameraman filmt het uitzicht en je ziet inderdaad letterlijk heel Marseille.

"Ik weet nog dat ik hier zat met Mo, laat in de nacht. Ik was boos op mijn broertje namelijk. Ik heb hier trouwens veel nachten gezeten. Dit voelde beter dan thuis." Zegt hij. "Ik had vaak ruzie met mijn vader. Daardoor had ik ook geen zin om thuis te blijven. Ik moest altijd mijn woede uiten. Dat deed ik door dit te doen." Hij staat op en loopt naar de andere kant van het dak. Hij klopt met zijn hand op een grote boksbal die is opgehangen aan een soort van klein schuurtje. "Mo en ik hadden deze boksbal gevonden op straat, dus we namen hem mee en hier is die." Lacht Anis en kijkt intens naar de boksbal. "Ik heb heel wat vingers gekneust door dit ding." Lacht hij.

"Opstaan Saifeddine!" Roept Anis terwijl die zijn broertje's kamer binnen komt. Hij opent zijn gordijnen en zet meteen het raam open. "Je mag wel is vaker je raam open doen Saifeddine. Het meurt hier ontiegelijk erg. Yallah opstaan. We gaan over 15 minuten naar de zaak." Zegt Anis en loopt zijn kamer weer uit.

"Waarom laat je die jongen toch gewoon niet slapen Anis? Hij moet nog veel voor school doen. Hij moet zijn tijd goed benutten." Zegt zijn vader, maar Anis schudt zijn hoofd. "Hij heeft precies niks te leren. Ik heb gezegd dat die komt, dus hij komt. Hij mag wel is weten hoe het is om alleen maar te werken. Als hij vandaag een hele dag heeft gewerkt, gaat ie maandag met vreugde weer naar school, geloof me." Zijn vader laat een zucht. "Als die zijn school verpest doordat jij hem telkens zo opfokt Anis..." Begint zijn vader. Anis schudt zijn hoofd en staat op. "Ik heb hier geen zin in. Ik ga alvast. Ik zie jullie wel." Zegt hij en loopt snel naar zijn kamer om zijn spullen te pakken. Hij trekt zijn jas aan en gaat nog langs Saifeddine zijn kamer. "Saifeddine sta op!" Roept hij nog en gaat de deur uit.

Saifeddine kijkt op zijn horloge en ziet dat het nog maar 10 uur 's ochtends is. Hij hoort zijn vader de keuken in komen en de tv aan zetten. Zijn vader maakt een 'tsk' geluidje als hij ziet hoe Saifeddine komkommers snijd. "Heb ik jou zo geleerd hoe je moet snijden?" Saifeddine kijkt naar de komkommers die hij heeft gesneden. "Wat is er mis mee dan?" Vraagt hij onschuldig. "Je moet precies de goeie dikte hebben. Die van jou zijn allerlei maten! Waar is je broer? Hij doet het wel. Je kan gaan." Saifeddine kijkt zijn vader blij aan en wilt zijn schort af doen, maar net op dat moment komt zijn broer de keuken ingelopen.

"Niks ervan. Saifeddine blijft een hele dag werken en daarmee punt uit. Als Saifeddine geen komkommers kan snijden, kan hij mooi het restaurant gaan dweilen. Vandaag zullen er veel mensen komen." Zegt Anis. Hij duwt Saifeddine aan de kant en begint meteen met snijden. "Anis, we hebben hem niet nodig vandaag. Waarom moet hij per se blijven? Laat hem leren ofzo." Anis schudt zijn hoofd en kijkt zijn vader aan.

"Non. Hij moet weten hoe het is om een hele dag te werken. Tegen mij deed je niet zo makkelijk hoor. Ik had geen eens is 1 dag vrij en hij mag gewoon gaan? Nee, zo werkt het niet bij mij vader. Hij gaat gewoon netjes werken vandaag. Hij heeft toch niks anders te doen. Hij mag ook wel een beetje geld gaan verdienen voor zichzelf. Hij kan niet alles van mij krijgen." Zegt Anis en begint met het snijden van tomaten. "Anis, nu moet je niet gaan doen net alsof jij alles voor hem koopt." Anis laat zijn mes vallen op de snijplank en kijkt met een ongelofelijke blik naar zijn vader.

"Quoi? Ik ben degene die alles voor hem koopt. Zie je zijn schoenen? Als hij niet naar mij was toegekomen voor nieuwe schoenen, liep hij nu nog met oude, versleten schoenen waar gaten in zitten. Zie je zijn bril? Als hij niet naar mij toe kwam en niet zei dat die een bril nodig had, zou hij waarschijnlijk half blind zijn. Al die schoolboeken van hem, heeft ie dankzij mij! Als hij niet naar me toe kwam en niet zei dat die schoolboeken nodig had, zou hij nu net zo geëindigd zijn net als mij. En dat is denk ik niet wat je wilt toch? 1 mislukkeling is al genoeg voor je. Onthoud wel vader, dat deze mislukkeling alles voor dit restaurant doet. Zonder mij zou je niks zijn, vader." Zegt Anis met een trillende stem van woede.