One Meeting 2 (EXOSHIDAE) [COMPLETED]

Chapter 9 : I need a Time Machine

[SNSD TIME MACHINE (NOT THE OFFICIAL MV) PLAY IT PARA MAS FEEL ANG PAGBASA :D ULIT-ULITIN NALANG PAG NATAPOS NA YUNG SONG XD]

~~

*YURI'S POV*

*BEEP*BEEP*

Parang naging slow motion ang paligid ko nang marinig ko yun. Hindi ko alam pero bigla akong napatigil sa paglalakad.

Dahan-dahan kong nilingon at nakita ko ang kotseng mabilis na umaandar. Nasilaw ang mga mata ko sa head lights nito. Papalapit ito sakin.

Hindi ko alam kung anong meron saakin pero.. Ayaw gumalaw ng katawan ko. Hindi ako makagalaw, nanginginig na ang mga tuhod ko.

Kaya wala na kong ibang nagawa kundi ang pumikit at damdamin ang sakit na mararamdaman ko.

Pero,

Malayo sa inaasahan ko ang nangyari.

I felt WARM HANDS pushed me. Naramdaman ko nalang ang sahig.

Nakarinig ako ng mga hikbi at sigawan.

Nanlumo ako sa nakita ko pagdilat ko.

I saw HIM lying on the ground.

I saw HIM, who is injured.

I saw HIM with blood.

Nakita ko SYA.

Nakita ko si KAI.

Nagflashback saakin ang lahat ng memories naming dalawa.

Naramdaman ko na naman.

Ang pakiramdam na ito sa puso ko.

Nagbalik na naman.

Alam kong, kahit sya ang bumitaw.

MAHAL KO PARIN SYA.

Tinulak nya ko, kaya sya ang nasagasaan.

Unti-unting nagbuhusan ang mga luha ko.

Natauhan lang ako nang,

"Yuri, ano pa ba ang iniintay mo? Dalhin na natin sya sa ospital! Tumayo ka na!" -Alalang sigaw ni Taeng unnie

Nakita ko ang ambulansya, sinakay na doon si Kai.

Habang kami ay sumakay sa van at sumunod sa ambulansya.

Parang hindi parin nagsisink in sakin.

Tulala lang ako

Hindi parin tumitigil ang luha

"Shh.. Tahan na Yuri.." -Comfort sakin ni Taeng unnie habang hinhagod naman ng girls ang likod ko.

"K-kasalanan *sobs* ko *sobs* k-kung *sobs* b-bakit *sobs* sya n-nasagasaan"

"Shh.. Wala kang kasalan, okay?" -Sica unnie

"Everything's gonna be fine.." -Fany unnie

"Nakita mong niligtas ka nya, diba? Mahal ka pa niya Yuri. Mahal na mahal." Ang mga salitang binitawan ni Yoona ang lalong nagpaluha saakin.

Mabilis kaming nakarating ng ospital..

Pinasok na si Kai..

Habang kami ay nandito lang sa waiting area at iyak parin ng iyak...

Hindi ko kakayanin pag nawala SYA.

Ang taong MAHAL NA MAHAL ko.

No, no.. Hindi sya mawawala!