SHARLENE's P.O.V.
Hindi ko alam tong nararamdaman ko.
Muntik na akong mapaiyak sa pagkanta ko.
Wala kasi akong magawa.
Puso ko na yung pilit na nagsasabi sa mata ko na umiyak na.
Kasi sobra na.
WHY CAN'T IT BE NGA BA NASH?
ALL THIS TIME.. SAYO AKO NAKATINGIN.
ALL THIS TIME.. AKO YUNG LAGING NANDYAN PARA SAYO..
ALL THIS TIME.. Hindi mo ba ako napansin?
Nang matapos ko ang kanta.
Nagpalakpakan ang mga tao..
Pilit akong ngumiti sabay pahid sa kaunting luhang pumatak dulot ng sakit na hindi ko na pigilan at saka nagmadaling bumaba ng stage.. May sinabi pa ang MC pero hindi ko na naintindihan pa.. pakiramdam ko kasi.. nanlulumo na yung mga tuhod ko.. kaya tumakbo na lang ako palabas..
tumakbo ng tumakbo..
Habang may luhang pumapatak saking mga pisngi..
Bakit kaya hindi nya ako kayang tingnan?
Bakit kaya hindi nya ako kayang magustuhan?
Bakit kaya hindi nya ako kayang mahalin?
Ganun ba ako kapangit?
Ganun ba ako--
Napatigil ako sa pagtakbo at pag iisip ng may humili sa kamay ko mula sa likod.. dahilan upang mapaharap ako sa lalaking seryosong nakatingin sa akin at biglang may inabot na panyo..
Hindi ko na napigilan..
Niyakap ko sya ng mahigpit at tuluyan ng umiyak..
Sharlene:Salamat ha, Sorry na din sa kadramahan ko.. sumakit kasi ulo ko.. kaya napaiyak ako e..
Napakamot ako sa ulo ko habang pinipilit ngumiti..
Nakaupo kami ngayon ni Francis dito sa isang bench, malayo dun sa theater.. malayo sa katotohanan..
Francis:Ayos lang. Saka umm. alam ko naman kung bakit ka umiyak, Kaya huwag ka na magsinungaling.
Ngumiti sya sakin.
Napakakomportable naman nung ngiti nya. Yung feeling na pam pa goodvibes ba.
Teka ano raw?
alam nya ang totoong dahilan? kung bakit ako umiiyak?!--
Bago pa ako makaimik kung paano ko nalaman.. may sumigaw mula sa malayo.
Pamilyar na boses.
Jairus:SHAR!!!!
Napatayo ako sa bench ng makita ko si Jairus, dulot na din siguro ng pagkagulat.
Halatang tumakbo sya dahil hindi mapigilan ang paghingal nya habang nakahawak sa tuhod nya.
Sharlene:Jairus???
