Ayrılığın ilk günüydü. Derin okula gitmek için kalktı. Çok zordu her şey. Artık sabah kalktığında babasını evde göremeyecekti. Annesinide çok seviyordu ama babasızda kalmak onu çok üzüyordu.
Okulin kapısından girdi. Onun mutsuzluğu arkadaşlarının dikkatini çekmişti. Derin durumu anlattı. Herkes şaşkınlıkla ona bakıyordu. Derin ise sel gibi akıp giden gözyaşlarını silmeye çalışıyordu.
Bütün gün ölü bir ruh misali dolaştı. Aklındakiler onu yiyip bitiriyordu. Bu kadar küçük yaşta buna katlanamazdı.
Akşam oldu eve gitti. Bomboştu odalar. Hatıralardan geriye sadece birkaç eşya kalmıştı. 19 sene bir anda bitivermişti. İşte o gün anladı ki hayatta hep güçlü olmak gerek.
