The Book Keeper (Completed)

Chapter 1

Alone in this country, I found solace at the National Library. Halos kilala na ako ng mga guard at ng mga librarian. Especially si Ms. Rose. She is the librarian at the Novel section.

I like reading books. The real books with a hardbound and hardcover. The smell of pages reminds me of my feelings while reading that book. Weird but true. I like the smell of books. Lalo na ang mga lumang libro.

"Carol, wala ka bang klase ngayon?" tanong ni Ms. Rose nang makita niya akong nakaupo sa isang aisle ng mga libro.
"Intrams namin Ms. Rose," I replied. Subsob ang mukha ko sa librong binabasa ko.
"Bakit hindi ka um-attend? Paano ka magkaka-love life kung panay ka nasa library." Biro pa nito. Binabalik ni Ms. Rose ang mga librong sinauli ng mga iilan na bumibisita sa National Library. I made a face. She chuckled but covers her mouth to suppress her laugh.

Matanda lang ng 3 years si Ms. Rose sa akin kaya siguro mas may connection kami kaysa sa Librarian sa History section though favourite kong magpunta doon kapag wala ang matanda. That librarian is old. Like ancient old. And I'm not kidding. She has white hair and a wrinkled face. She always wears black. Mayroon na nga siyang tungkod pero pumapasok pa rin sa library.

"Ano yang binabasa mo?" tanong ni Ms. Rose sa akin.
Iniangat ko ang libro sa kanya. The Girl You Left Behind.
"Ahhh... I already read that. You like historical fiction?" she asked again.
"Yes but mas gusto ko ang fantasy. Like fairies and princesses and unicorns. But this story is quite good. The author did a great job of combining two voices in one storyline." I replied.
Tumango tango si Ms. Rose. Pinagpagan nito ang blouse kahit wala naman alikabok na dumikit.
"I agree with that. Did you know na sya rin ang author ng Me Before You?" Tanong ni Ms. Rose.
"Ows? Well, the movie is depressing but great. I mean why on earth did she let Will end his life. I don't think I can read the book." I replied to her. "Baka umiyak lang ako ng umiyak." I added.

We ended discussing books and she let me take two novels home. Para daw hindi ako balik ng balik sa Library. Although I enjoy the quiet atmosphere of this place, Ms. Rose is correct. I need to socialize. Lalo na ngayong mag-isa lang ako.

My parents are divorced at meron na silang kani-kanilang family. So since I am 18 years old, and by the western standard, I should be independent by now, umuwi ako sa Pilipinas para mag-aral. I am financially stable, salamat sa pamana ng grandparents ko sa father side. Which naging issue iyon sa bago niyang asawa. Dapat daw sa father ko pinamana ang pera nila lolo at hindi sa akin. Talking about the gold-digging stepmother. So now, I am currently enrolled in Dela Salle in Taft Avenue, taking up Bachelor of Arts major in Literature.

I thought sanay na ako sa mga mean na tao. I mean I lived in States so dapat sanay na ako di ba. But no, may mas matindi pa pala. This epal na girl na kaklase ko sa Math. Oh Lord, sarap tadyakan sa lungs.
Ang bully nya. Hindi ko naman siya pinapansin but one time napagtripan niya ako.

"You know girls, I saw some nerd at the National Library when I pass there the other day. I was going to Manila Doctors kasi eh."  Sabi ni epal na itago natin sa pangalang Rio.
I am reading may last novel na pinahiram ni Ms. Rose so hindi ko pinapakinggan ang sinasabi niya.
"Kawawa nga eh, wala siyang friend." She said. "I mean, ano ba naman kasi ang pakiramdam ng loser? Walang friends. Walang love life. Walang parents. Alone sa mundo." Sabi pa nito.

Natigil ako sa pagbabasa. Ako ba ang pinaparinggan nito?

"Sino yun Rio?" Tanong ng alagad nito.
"Nothing important girls. Isang balikbayan na feeling mayaman." Sagot nito.
Nilingon ko sila dahil I felt na ako ang pinag-uusapan nila.
"Oh, hi Carol. Nandiyan ka pala." Nakangiting bati ni Rio.
Hello, sa lagay na ito, hindi mo ako nakikita? Nasa harapan nyo lang ako. Plastic neto.

Tumango ako sa kanila at bumalik sa pagbabasa. Wag ka nga. I will be watching you, Rio.