ณ คอนโดXCX
"ฮรึก อีเมย์"เสียงร้องไห้ปานจะขาดใจของผู้หญิงสาววัย 21 ปี กำปั้นเล็กเคาะประตูไม้สุดหรูอีกทั้งยังกดกริ๊งย้ำๆ เพื่อนเพื่อนสนิทเปิดประตูให้เร็วขึ้น
แกรก
"เดี๋ยว กูมาแล้ว"
พรึบ
"ขอนอนนี้นะ"ไม่ต้องอธิบายเพื่อนสาวเจ้าของห้องก็พอจะเดาออก
"เรื่องเดิม?"น้ำตาที่ไหลอาบแก้มถูกเช็ดให้แห้งแบบลวกๆ ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งลงพร้อมทั้งกอดหมอนอิงทรงสี่เหลี่ยมแสนนุ่มนิ่มมากอด
"อือ"
"เห่อ มันยังคงสถานะเดิมหรอ"เมย์ถามเพื่อนสนิท
"ไม่เหมือนทุกครั้ง ครั้งนี้มันขืนใจฉัน"หญิงสาวร่างบางชื่อบุษ อายุ21ปี คณะบริหารธุรกิจ มักจะมีเรื่องคาใจอยู่เสมอและเรื่องนั้นก็เป็นเรื่องจากผู้ชายคนเดิมทุกครั้ง
"ห่ะ!!"
"อืม กูไม่ไหวแล้วอะมึง กูจะจบแล้วแต่มันทำกูย้ำๆ กูเจ็บอะเจ็บข้างใน ขะ ข้างในใจของกู"บุษพูดออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
"มึงยังรักมึงอีกหรอวะ"
"ฮึก กูอะเลิกรักแล้วกูตัดใจแล้วแต่ทุกครั้งที่กูตัดใจมันมักจะเป็นคนเข้าหากู ทำเหมือนกูเป็นแฟน สถานะเหี้ยวะ"
"เลิกเถอะ แล้วนี่อะไรร้องไห้เหมือนแม่ตาย ใส่เสื้อก็บาง นี่หนี้ออกมาเลยมั้ยเนี๊ย"
"อืม มันหลับกูก็ออกมาเลย"
"เห่อ มึงนอนห้องมุกนะ"
"กูนอนโซฟาก็ได้ แค่นี้ก็รบกวนมึงเยอะแล้ว"
"มุกมันไม่อยู่ไปเที่ยวกับพี่ม้าของมันนั่นแหละ"
"แล้วเปียอะ"
"ไปหาพ่อแม่พี่โฮปที่บ้าน"
"งี้มึงก็อยู่คนเดียวอะดิ"บุษถามอย่างมีเล่ห์นัย
"มึงจะอยู่นานแค่ไหนก็ได้ อีพวกนั้นกว่าจะกลับมาคงใกล้เปิดเทอม"
