Be Alright

BÖLÜM 1

Okuldan çıkalı iki saat olmuştu ama hala mesaj atmamıştı.Aslında atmaması çok daha iyiydi.Ama bekleye bekleye ağaçdan hiç de farkım kalmamıştı.Artık benim için önemli değil mi? Duygularım gerçek mi? Onu seviyormuyum? Bu soruların hiçbirine kesin bir cevap veremiyorum.Ah! Öyle dalmışım ki o pisliğin mesajını görmedim.

'Sharpe özür dilerim lütfen...'  xxxheran

Daha çok kızmıştım.Mesajın geri kalanını okumadan kapattım.Onadan bu tür mesaj değilde konuşmamız gereken bir mesaj atsaydı kabul ederdim.Bu şekil özürlerden her zaman nefret etmişimdir.Çok mu benim yüzüme söylemek? Heran'ın kolaya kaçması yüzünden bu kaldeydik.İlişkimiz son zamanlarda iyi değildi.Boynu bükük bir ağaca benziyordu.Bir daha eskisi gibi olamazdık.Hayır olamazdık. affedemezdim,beni aldattı.Ona güvenmiştim,sevmiştim.Bütün duygularım  ***  gibiydi. Ondan nefret ediyorum!

Eve geldim ve kendimi duşa attım. Serin bir duş herşeyin çözümü olabilirdi.Telefonuma baktım Heran dan mesajlar...Telefonu geri bıraktım ve kendimi yatağa bıraktım,Bu bana iyi gelecekti...

Uyandığımda sabah olmustu evet sabah.Hiç bu kadar uzun uyumamıstım.Ama her zamanki gibi yataktan hayata nefret yağmuru tutarak uyandım.Aslında heran'dan önce boyle değildim.Kitap okur ve hastası olduğum kulaklıklarımı alıp kendimi o çok sevdiğim koltuğuma bırakır,keyfinini sürerdim.Bu ilişki bana hiç iyi gelmedi.Hayattan zevk alamaz oldum.Artık bitmeliydi hemde hemen.Telefona koştum ve heranı aradım.

'sharpe çok özür dileri..'

'Bir saniye olsun beni dinleAyrılalım,bitsin.Eski hayatlarımıza devam edelim.İstediğini yap,ben artık senin ikinci annen değilim.'

Sessizlik...uzun çok uzun bir sessizlik ve telefon kapandı.Ah evet.Bitmişti ve bunu bitiren bendim.Üstümden ağır bir yük kalktı.Derin çok derin bir nefes aldım. Bu mutluluğun tadını çıkaracaktım.Huzurun tadı,o mükemmel tad...Artık hayatıma kimseyi sokmayacağım.Aşk denen lanetten uzak duracağım.Eveet;eski halime, koltuğuma gömüldüm.Tabii yanımda en yakın arkadaslarım;kulaklığım ve kahvem...

Kapı çaldı.İrkildim.Kahvemi bir kenara bırakıp kapıya koştum.Karşımda bal rengi gözleriyle hafif kumral,sarımsı saçlarıyla bana bakan muhteşem bir varlık! Sharpe kendine gel,sakin ol.Gözlerimi açtığımda elini uzatmış bana gülümdüyordu.Elimi uzattım el sıkıştık.

'Ben Justin,yan tarafa taşınıyorum.Tabii insanların komşuları önemli sonuçta yüz yüze bakıyorlar.'

Gülümsedi.

'Tanıştığımıza memnun oldum' Bana anlamlı anlamlı baktı.

'P-pardon,evet.Adım Sharpe' Kekeledim.

'Memnun oldum sharpe.Benim artık gitmem gerek.Nasıl olsa sürekli görüşeceğiz.Bu arada komşularla konuşurken böyle heyecanlanır mısın?' 

Kızardım.'Y-yoo.B-biraz komşulara paronayam var' diyiverdim.Saçmalamıştım.

Güldü.'Beni komşu gibi görme,arkadaş gibi gör' O an ki bakışını asla unutmam.Selam verdi ve gitti.Arkasından baktakaldım.

Kendime bir-iki dakika sonra geldim.Büyülenmiş gibiydim.Kapıyı kapattığımda kalbim çok hızlı çarpıyordu.Kapının dibine oturdum.Kan dolaşımım hızlanmıştı.Nasıl yani aşk? Hemen bana geri mi döndün? Bu ilk görüşte aşka benziyordu.Aslında aşk değildi bu.Hayır değildi.Hoşlanmaktı.Galiba verdiğim sözü bir süre daha unutmam gerekecek.