"Hazırmısın tatlım, diye bir ses geldi dışarıdan. Bu annemdi, ablamla dışarıda sabırsızlıkla bekliyorlardı beni. Evet doğru tahmin, sonunda gidiyordum buradan. Son birkez "eski" evimize baktım. Odama ve herkesi herseyi usanmadan anlattığım duvarlarına baktım. Artık hiç bir şey kalmamıştı bu sehirde benim icin. Bütün her sey Istanbul'la birlikte tarihe gömülmüştü. Canımın yandığını hissettim ama sadece bir anlığına. Apar topar dışarı attım kendimi. Bir an önce bu anılar bataklığından kurtulmak istedim. Artık istediklerim olmuştu, hiç bu kadar mutlu hissetmemistim. 14 senede ilk defa bir akşam mutlu uyuyacaktım. Artık mutluydum, hemde çok..."
