beni erken büyümeye zorlayan
ve
çocukluğumu yaşayamadan
ölmek istememe sebep olan
her gece
her gündüz
bir ölüymüşçesine
dolaştıran
daha 13'ümde alkole alıştıran
kendimi kesmeyi deneyecek kadar
delirten
hasta eden
acı çektiren
ve
kendimi kaçık gibi hissettiren
insanlar,
teşekkür ederim.
artık acı nedir bilmem
ağlamayı bırakalı
çok oldu
ölsem de fark etmezmiş
hayatım ölümden beterken
ölümden korkmam
daha fazla hissetmem
uyuştu zihnim,
gerek yok bira veya viskiye
ama bu kötü
sizin için
çünkü artık
sıra sizde
geri döndüm ve
artık gerçekten bir deliyim
