Always & Forever

Chapter 18

18. Στο αεροπλάνο XD

Συγνώμη που άργησα τόσο!! Πανε χρονια απο την τελευταία φορα που ανέβασα!! Σχεδόν ένας μήνας!!!! Λοιπόν επιτέλους τα σχολεία τελείωσαν και αυτο παει να πει πως επιτέλους και επίσημα καλοκαίρι!! Yeayy!!!

Σορρυ είχα ΠΟΛΥ διαβασμα και μετά όταν τελείωσα ειπα να χαλάρωσω λιγο και ξέρετε όλο το καλοκαίρι είμαι εξω!!

Το πρωί ή δουλεια ή προπόνηση beach volley μιας και το κανονικό volley καλοκαίρι δεν γίνετε!! Μετά μπανακι ξανα beach volley μετά πάλι μπανακι μετά πάλι beach... Έρχομαι στο σπίτι κατα της 6 μετά μπάνιο και μπορεί να κοιμηθώ γιατί σίγουρα είμαι πτώμα!! Το βράδυ πάλι εξω!! στον ελεύθερο χρονο μου μουσική, κιθάρα, ζωγραφική... Ξέρετε...

Η ανταμοιβή μου ενα μεγάλο κεφάλαιο !! Τελως πάντων ελπίζω να σας αρέσει...

----------------------------------------------

Ήμουν ακομα στην αγκαλιά του Liam και συνέχιζε να παίζει με τα μαλλιά μου. Δεν μιλούσαμε αλλα τον ένιωθα να αναπνέει.

"Κοιμησου καλα μωρό μου!"μου ψυθιρισε αλλα ήμουν μισοκοιμησμενη και δεν απάντησα "σαγαπαω!"συνεχισε και χαμογέλασα στον εαυτό μου αλλα πολυ κουρασμένη για να μπορέσω να μιλήσω. Ο Liam με αγαπάει και αυτο ειναι που μετράει!

Ήταν 1:00πμ αλλα δεν κοιμόμουν! Χαμογελουσα στον εαυτό μου γι την μικρή δήλωση του Liam!

"Ζητούμε συγνώμη για την καθηστερηση αλλα οι επιβάτες για Ιταλία παρακαλώ να έλθουν στη θύρα Β23!"ακούστηκε η φωνή μιας γυναίκας απο τα μεγάφωνα.

"Καθηστερηση!"πετάχτηκε ο Harry που μόλις ξυνπησε "περιμένουμε 9 ώρες!"συνεχισε φωνάζοντας. Σηκώθηκα και έτριψα τα ματια μου.

"Liam! Μωρό μου ξύπνα !"(όπως σας εχω ξαναπεί το μωρό μου "babe" ειναι πολυ συνηθισμένο για τους Άγγλους και τους Αυστραλούς. Αν επισκεφτείτε ποτε μια απο τις δυο χώρες θα δείτε οτι ακομα και οι ταξιτζήδες μπορεί να σας φωνάξουν ετσι... οποτε χαλαρώστε! Βέβαια δεν ξερω... μπορεί αυτοί οι δυο να εκμεταλλεύονται λιγο αυτή τη συνήθεια..!!) του ψυθίρισα και τον σκούντηξα απαλά στον ώμο.

"Τι;" ψυθιρισε μισοξυπνιος

"Το αεροπλάνο φεύγει.."του χαμογέλασα και πήγα να ξυπνήσω τους άλλους.

Όταν βγήκαμε εξω για να παμε στο αεροπλάνο ο βραδινος αέρας φύσηξε και ήταν φανερό οτι όλοι βιαζομασταν να επιβιβαστουμε για να γλυτωσουμε απο το κρύο.

Φοβόμουν! Δεν μου άρεσαν τα αεροπλάνα και ούτε πρόκειται ποτε να μου αρέσουν! Έτρεμα αυτή τη φορα οχι απο το κρύο αλλα απο το φόβο. Ήμουν σιγουρη οτι όταν θα απογειωνομασταν θα έκλαιγα και όταν προσγείωνομασταν θα ούρλιαζα!