FIRST LOVE NEVER DIES

I am von, I am 17 years old.Nakatira ako dito sa probinsya ng Isabela.I am handsome,yes totoo yan heartthrobe nga ako sa school namin eh,joke...hahaha biro lang slight lang naman,hindi sobrang panget hindi rin sobrang gwapo,basta ganon sakto lang.Matalino rin ako but not that so intelligent.Kung tatanungin nyo ako kung mayaman o mahirap kami ?syempre sakto rin,may kaya pero hindi mayaman.Nag-aaral ako sa Don, Mariano,Marcos,National,High School..I am now a senior high student.I am happy here at my school but not that so happy "why?"because i miss my chidhood friend not just childhood friend but my first love.Hindi sya dito nag -aaral ,she's studying in manila and just like me she's also 17 years old.

I first met her when I was in grade 3. Transferee sya non,sya si Clea.Magkaklase kami and we are seatmates.Maganda at maputi sya,andami ngang nagkaka crush sakanya kahit bago palang sya eh.Makalipas ang ilang linggo we bacame close friends kasi nga syempre magkaklase at magkatabi kami.Palagi kaming magkasama,sabay mag recess,gumawa ng assignments,at sabay na umuwi tuwing uwian.And then,when we are in grade 6 we became bestfriends.Mas naging close kami to the point na napapagkamalan kami ng mga kaklase kong mag boyfriend at girlfriend daw kami pero hinahayaan nalang namin sila kasi alam naman namin yung totoo.Pero habang tumatagal,I felt something tuwing kasama ko sya.Yung mga ngiti at tawa nya na nakakapagbigay saakin ng kakaibang pakiramdam,bumibilis ang tibok ng puso ko at hindi ko alam kung bakit ko ito nararamdaman.I know it was so gay sobrang nababaliw na ako dahil hindi ko manlang malaman ang sagot nitong nararamdaman ko.Siguro may gusto na ako sa kanya o baka naman...mahal ko na sya,..hindi,hindi siguro crush ko lng sya ..oo crush ko lang sya yun yon wala nang iba pa.Lilipas din ito mawawala rin tong nararamdaman ko.
Ngayon ay araw na ng aming pagtatapos at gragraduate na kami ng elementary.Nasa room kami ngayon kasama ng aking mga kaklase.We are all happy because finally we are now graduate in elementary and ready for highschool life.But that happiness turned into sadness,kasi ito na pala ang huling pagkikita namin ng aking bestfriend.Sabi nya sa manila na raw nya ipapagpatuloy ang kanyang pag aaral.They will going back in manila kasi nagkaroon ng malubhang sakit ang kanyang lola at kailangan doong pumunta ng kanyang mama at syempre kasama sya.Even if she dont like to study and go back there wala syang magagawa dahil desisyon yon ng mama nya at para rin ito sa lola nya.Kaya simula non hindi na kaming muli pang nagkita.Hindi ko manlang nasabi sa kanya ang tunay kong nararamdaman para sa kanya na mahal ko pala sya nang higit pa sa kaibigan

Okay back to present,naglalakad ako ngayon papunta sa aking room nang makasabay ko ang isa kong kaklase."Von meron daw tayong bagong kaklase"sabi nya.Tinanong ko naman kung sino,and he said he dont know but shes from manila,ok..yun nalamang ang nasabi ko at nagtungo na kami sa aming room.Pagpasok ko palang sa room napansin ko na may tintignan sila sa bandang likod katabi ng aking upuan.And thre I see a girl pero nakayuko sya siguro sya yung transferee.Pumunta ako sa aling upuan at umupo.Tinignan ko yung katabi kong nakayuko parin siguro nahihiya sya."Hi..anong pangalan mo?"tanong ko sakanya.Nag angat sya ng tingin at nagtama ang aming mga mata,I was shocked nung nalaman ko kung sino sya and just like me nagulat din sya.Hindi ako makapaniwala na nakikita ko sya ngayon "Clea.."mahinang sabi ko at laking tuwa ko ng sabihin nya ri ang pangalan ko .Kilala nya pa pala ako,sobrang namiss ko sya.Simula nang umalis sya at hanggang ngayon ay hindi ko parin sya nakakalimutan at mahal na mahal ko parin sya.Tama nga ang sabi nila "FIRST LOVE NEVER DIE" kasi hanggang ngayon ay mahal ko parin sya.Mas lalo syang gumanda.Ngunit ngayong nakita ko na sya akala ko masaya na ,pero hindi.When i confess my feelings to her,she said meron na syang boyfriend. Sobra ako nasaktan sa narinig ko pero sabi nya na minahal nya rin ako nang higit pa sa kaibigan noong mga bata pa kami at maski hanggang ngayon pero sa tagal naming hindi nagkita nagkagusto sya sa iba at iyon ang kanyang boyfriend.Pero kahit ganito ang nangyari hinding hindi ko pagsisiihan na naging first love ko sya siguro ang pinagsisisihan ko lng ay noong hindi ko sinabi sakanya ang totoong nararamdaman ko sakanya.Wala na akong ibang magagawa kung talagang hindi kami para sa isat isa talagang wla na tayong magagawa at baka may nakalaan sa ating iba pero kung talagang kami ang para sa isat isa bahala na si tadhana...

"THE END"