Gözlerim karşımdaki adamın gözlerinin içindeki birazcık da olsa sevgiyi arıyordu .
Kulaklarım dediklerini duymamazlıktan geliyordu .
Her söylediği kalbime acı versede bir insan ne kadar böyle duygusuz olurdu diye düşünüyordum.
" Ne dediğinin farkında mısın ? " Dedim soğuk ve düz sesimle .
" Sen beni anlamıyor musun ? Git diyorum, git . " Dedi tekrardan o iğrenç küçümser sesi ile .
" Gitmem için sebep yokken sen bana buradan gitmemi söylüyorsun . Şu eve geleli daha bir ay olmamış , bana babalık yapıcakken benim evden gitmemi istiyorsun . Ya ağzından çıkanı kulağın duymuyor ya da şerefsizin tekisin . " Dedim tükürcesine .
Büyük adımlarla dibime kadar gelip eliyle boğazım yapışti . Bu nasıl bir adamdı . Adam diyorum çünkü üvey babam oluyordu kendisi . Pardon adam dedim .
Boğazımda olan o baskı , kalbimin atışını hızlandırırken elim otomatikman boğazımi sıkan ellerine gitti .
Boynumu sıkarken bir yandan da üstüme geliyor bende zorla geri gitmek zorunda kalıyordum .
Adımlarım duvara çarpınca durdu . Aynı anda kafam duvara çarpınca gözlerimi kapattım .
Beynime sakin ol mesajlarını iletiyordum . Canım kat kat yanarken , nefes almak her defasında zor oluyordu .
" Git ve eşyalarını topla , Elçin ve beni burada rahat bırak . Toparlan artık burada istenmiyorsun .
İstenmiyorsun .
" Derken baskı uyguladığı 'istenmiyorsun ' kelimesi çenemi kasmama ellerimi onun ellerinden çekip yumruk yapmama yetmişti .
Sağ dizimi hızlıca karnına geçirdim . Yüzü bir anda nefes alamıyormuş gibi kasıldı .
Ellerini boğazımdan çekince ciddi bir rahatlama hissettim .
" Sen kimsin ki , sen kimsin ki bana gitmemi söylüyorsun !"
Elimi kaldirup yumruk atmaya yeltendiğimde , evin kapısı açılmış annem şaşkınlıkla bize bakıyordu .
" Neler dönüyor burada !? " Sesindeki şaşkınlık yüzünden de belli oluyordu .
Çantasını yere bırakıp yerde kıvranan üvey babama koştuğunda , bana bakmadan yanına eğildi .
" Bana burada kalmak istemediğini benden rahatsız olduğunu eğitim
ve yeni bir hayat için Enderin eski evine gitmek istediğini söyledi .
Ben sadece itiraz ettim ona sorun olmadığını ve halledebileceğimizi , her hangi bir sıkıntın olduğunda bana gelebileceğini söyledim "
dediğinde gerilen ve kasılan yüzüm şaşkınlıkla bu nasıl bir yalandır der gibi kendini bıraktığında birşeyler mırıldandım .
Ne dediğimi bile bilmiyordum . Nasıl , nasıl böyle birşey derdi !
Ruhum acıyla tekrar tekrar parçalanıyordu . İnsanların kötü yönlerini tanımıştım .
Hiçbir zaman baba sevgisi görmeyen bir kızdım . Annemi seviyordum . Ne kadar bana olmayan sevgisi olsada . Bilmiyorum belki de vardır sevgisi , hiç hissetmedim ama .
" Anne " dedim , sesim her zamankinden güçsüz ve kırılgan çıkarken , annemin bakışları ruhumun acısını tazeledi .
Tiksinerek attığı bakışlar içimi acıtıyordu .
